به گزارش بنیان به نقل از ژورنال PLoS One، محققین در مطالعه جدیدی به ارزیابی این مطلب پرداخته اند که آیا سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مایع آمنیوتیک انسانی با فنوتیپ پیش سازهای کلیوی می توانند اثر حفاظت نفرونی در مدل جانوری ایسکمی حاد کلیوی و مهار فیبروز پیشرفته داشته باشند یا خیر. در این مطالعه محققین در دانشگاه سانتامارینا برزیل با همکاری محققین بلژیکی از  رت های ویستار 12 هفته ای استفاده کردند و آن ها را دچار خونرسانی ایسکمی حاد کردند و سپس آن ها را با سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مایع آمنیوتیک انسانی تیمار کردند. در بخش اول این مطالعه، سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مایع آمنیوتیک انسانی که میزان بالایی از CD24، CD117، SIX2و PAX2 را بیان می کردند جداسازی شدند. در بخش دوم، اسیب ایسکمی در رت ها القا شد و شش ساعت بعد آن ها مورد تزریق سرخرگی این سلول های بنیادی قرار گرفتند. این رت ها در زمان های مختلف تحت آنالیزهای بافت شناسی و عملکردی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمار با سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مایع آمنیوتیک انسانی به طور معناداری منجر به کاهش سطح کراتینین سروم در ظرف 24 ساعت، کاهش نکروز توبولی، کاهش تشکیل هیالین، ایندکس تکثیری بالاتر و التهاب کمتر می شود. گروه تیمار شده با این سلول ها میزان فیبروز کمتر و پروتئینوری کمتری را دو ماه بعد از آسیب نشان دادند. به نظر می رسد که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مایع آمنیوتیک انسانی دارای جمعیتی از سلول های پیش ساز کلیوی هستند که زمانی که بصورت درون سرخرگی به رت های دچار خونرسانی ایسکمی حاد تزریق می شوند، موجب کاهش فیبروز می شوند.

پایان مطلب/