به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، هدف از این مطالعه حاضر که در دانشگاه بروکسل صورت گرفته است، بررسی پتانسیل این سلول ها در بهبود ریکاوری حرکتی رت های مدل برای آسیب نخاعی برای اولین بار یود. این سلول ها از نیچ خود در پاپیلای دندان استخراج شدند و آن ها به صورت هیدروژل و یا به تنهایی به محل آسیب پیوند شدند. نتایج نشان داد که بعد از پیوند این سلول های بنیادی پاپیلای رأسی، در هر دو گروه عملکرد حرکتی بهبود یافت. هیچ گونه عوارض جانبی از جمله آلودینیای لمسی در بیماران مشاهده نشد و این در حالی بود که در سلول های بنیادی پاپیلای رأسی منتقل شده از طریق هیدروژل بیان مارکر میکروگلیالی Iba-1 بیشتر بود که فراوانی آن با وقوع آلودینیا مرتبط است. جالب این که گروه پیوندی سلول های پاپیلای رأسی به تنهایی کاهش بیان Iba-1 را نشان داد. تست ها دیگر حاکی از حفظ یکپارچگی پاپیلای راسی و وجود سلول های انسانی بی شمار بود و این در حالی بود که برای سلول های بنیادی پاپیلای رأسی موجود در هیدروژل در این ناحیه سلول های انسانی بعد از شش هفته مشاهده نشد. مجموعا این مطالعه نشان می دهد که پیوند سلول های بنیادی پاپیلای رأسی در جایگاه آسیب راه رفتن را در مدل های رتی آسیب نخاعی بهبود می بخشد و واکنش های گلیالی را کاهش می دهد. هم چنین این مطالعه به این نکته تاکید دارد که به کار بردن و انتقال سلول های بنیادی پاپیلای رأسی در نیچ اصلی شان در مقایسه با استفاده از آن ها به صورت هیدروژل فیبرینی بهتر است.

پایان مطلب/