به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، اینک، روشی جدید که که در 8 اکتبر گزارش شده این امر را ممکن می سازد که کشت های نورونی را تولید کرده و رشد داد که بیان ژنی شان منعکس کننده سن بیمار باشد. این نورون های پیر شده برای مطالعه تفاوت های مغز پیر و جوان ایده آل به نظر می رسند. برای مثال، مشخص شده است که نورون های پیر در انتقال پروتئین به داخل و خارج هسته با مشکل مواجه هستند و این مکانیسم انتقالی نقش مهمی را در اختلالات نورودژنراتیو ایفا می کند. محققین در انستیتو سالک می گویند که برای اولین بار آن ها موقعیتی را فراهم کرده اند که نه تنها هویت ژنتیکی خاص فرد را در نورون های زنده انسانی در آزمایشگاه  می توان مورد مطالعه قرار داد، بلکه می توان ویژگی های مربوط به پیری را نیز مطالعه کرد. آن ها امیدوارند که پارادایم تبدیل مستقیم سلول های معادل هم از نظر پیری به یکدیگر، در آینده مطالعات بیماری های وابسته به پیری نقش مهمی را ایفا کند. محققینی که روی پیری مغز کار می کنند معمولا در مطالعات شان به مدل های جانوری مانند کرم ها و موش تیکه دارند. اخیرا، آن ها توانسته اند که سلول هایی را از بیماران بگیرند و آن ها را به سلول های بنیادی پرتوان القایی تبدیل کنند که می تواند تولید سلول های مغزی کافی برای مطالعات آزمایشگاهی را حمایت کند. اما از آن جایی که این سلول ها مراحل اولیه تکوین جنینی را شبیه سازی می کنند، پیری سلول ها که معمولا در افراد مسن تر اتفاق می افتد خود بخود حذف می شود و برای محققین تنها نورون هایی جوان باقی می ماند. زمانی که محققین شروع به استفاده هرچه بیشتر از این سلول ها کردند، بیشتر مشخص شد که طی فرایندهای بازبرنامه ریزی که سلول های بنیادی تولید می شوند، جوان سازی مجدد نیز به طرقی اتفاق می افتد. محققین سلول های پوستی را از 19 فرد( از نوزاد تا 89 ساله) گرفتند و از آن ها استفاده کردند تا با تکنیک های iPSC‌و هم چنین روش تبدیل مستقیم(دگر تمایزی)، سلول های مغزی ایجاد کنند. سپس آن ها الگوهای بیان ژنی را در نورون های حاصل با سلول های گرفته شده از نمونه های مغز مقایسه کردند. در سلول های تولید شده به وسیله تبدیل مستقیم، نورون های حاصل با توجه به سن اهداکننده تفاوت هایی را نشان دادند. در واقع آن ها تغییراتی در بیان ژن نشان دادند که پیش از این در فرایند پیری مغز مشاهده شده بود. با توجه به این نکات به نظر می رسد که تکنیک های مورد استفاده در این مطالعه ممکن است برای ارزیابی تغییرات وابسته به سن در سایر بافت ها مانند کبد و قلب نیز مفید باشد.

پایان مطلب/