به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، یافته های این مطالعه دیدگاه جدیدی در مورد چگونگی تکوین سلول های اپی تلیالی گوش داخلی و تمایز آن ها به سلول های تخصصی که عملکردهای حیاتی شنیدن و حفظ تعادل را انجام می دهند، ارائه می دهد. درک چگونگی تشکیل این سلول های مهم می تواند اطلاعات پایه ای را برای ایجاد سلول درمانی های خاص برای ناشنوایی و اختلالات تعادلی ارائه دهد. فقدان ناشنوایی ناشی از پیری، به تدریج در اغلب ماها همگام با بالا رفتن سن اتفاق می افتد، این عارضه یکی از شایع ترین بیماری ها در افراد پیر است که افراد بالای 75 سال را تحت تاثیر قرار می دهد. سلول های اپی تلیالی تخصص یافته حسی در گوش داخلی  شامل سلول های مویی و سلول های پشتیبان است. این سلول ها در بخش حلزونی قرار دارند و با همکاری یکدیگر فرد را قادر به شنیدن می کنند. برخلاف آن سلول های مویی در اوتریکول نقش حیاتی در حفظ تعادل ما دارند. سلول های مویی و سلول های پشتیبان می تواند به وسیله برخی داروها، عفونت یا بیماری، آسیب و پیری آسیب ببینند و این امر منجر به فقدان شنوایی و مشکلات تعادلی می شود. در انسان، این سلول های به طور طبیعی قادر به ترمیم خودشان نیستند و درمان های موثر برای آن ها محدود است. از طرف دیگر تنها چند هزار از این سلول های حسی وجود دارند که در عمق کانال استخوانی قرار دارند و این امر مطالعه آن ها را مشکل می کند. برای درک بهتر چگونگی تکوین این سلول ها، محققین از توالی یابیRNAی تک سلولی استفاده کردند تا اطلاعات جامعی در مورد این سلول ها بدست آورند. این تیم، 301 سلول مویی و پشتیبان از بخش حلزونی و اوتریکول نوزاد موش را مورد آنالیز قرار داد. با مقایسه پروفایل فعالیت ژنی، آن ها الگوهای منحصربفردی را در سلول های مویی و پشتیبان یافتند. هم چنین مشاهده کردند که زیرگروه هایی از این سلول ها در هر بخش وجود دارد که تصور می شود الگوهای بیان ژنی مجزایی دارند که بیان کننده عملکردهای تخصصی آن ها است. با آنالیز پروفایل فعالیت ژنی محققین توانستند ژن هایی را شناسایی کنند که در هر مرحله از تکوین فعال هستند و در نتیجه ما را یک گام به درک چگونگی تکوین این سلول ها نزدیک کردند. در ادامه مطالعه محققین دریافتند که گروهی از تنظیم کننده های ژنی به نام فاکتورهای تنظیمی Xs یا RFX به فعال شدن ترجیحی برخی ژن ها در سلول های مویی کمک می کنند. هم چنین آن ها نشان دادند که ژن های RFX نقش حیاتی در شنوایی دارند و موش های فاقد پروتئین های RFX شروع به از دست دادن سلول های مویی شان حدود دو هفته بعد از تولد می کنند و بعد از سه ماه این موش ها به طور کامل ناشنوا هستند.

پایان مطلب/