به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، در حالی که برخی از غضروف ها به عنوان داربستی موقت عمل می کنند که بعدا به وسیله استخوان جایگزین می شود، اما غضروف مفصلی همیشه به صورت منعطف، نابالغ و بالشتک مانند باقی می مانند. به منظور درک بهتر این مطلب، محققین از واقعیت استفاده کردند که مفصلی در آرواره گورخرماهی که مفصل هیوئید نام دارد دارای سطح بالایی از یکی از اعضای خانواده Irx به نام Irx7‌است. زمانی که محققین از ویرایش ژنی برای ایجادگورخرماهی جهش یافته برای این ژن استفاده کردند، نوع اشتباهی از غضروف در آرواره شکل گرفت. آن ها نشان دادند که ژن های Irx با خاموش کردن ژن های لازم برای سفت کردن غضروف بالغ تر موجب انعطاف پذیری بیشتر مفصل می شوند. سپس محققین گام را فراتر نهاده و به بررسی این موضوع پرداختند که آیا ژن های Irx در گونه های غیر ماهی نیز عملکرد مشابهی دارند و دریافتند که یک ژن مرتبط با Irx می تواند بلوغ غضروف را در موش سرکوب کند.  به نظر می رسد که ژن های Irx هسته مرکزی ماشین مولکولی هستند که بلوغ غضروف را در گونه های سلسله جانوری مهار می کند. سوالی که پیش می آید این است که آیا می توانیم از اثرات این ژن ها برای تحریک سلول های بنیادی به تمایز به مفصل های جدید استفاده کنیم و ایا موتاسیون این ژن ها در ایجاد استئوآرتریت نقش دارد؟

پایان مطلب/