به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، معمولا افراد فکر می کنند که اگر برای حفظ یک شرایط خوب بیش از یک گزینه در اختیار داشته باشند، بهتر است.، این مورد در مورد سلول های بنیادی نیز صادق است و قطعا داشتن چندین فاکتور که بتوانند ویژگی خودنوزایی سلول های بنیادی را حفظ کنند می تواند گزینه مناسب تری باشد. با این حال، مطالعه ای در انستیتو بابراهام نشان داده است که این ایده حداقل در مورد  سلول های بنیادی تروفوبلاستی که از جفت مشتق می شوند صدق نمی کند. در واقع آن ها در مورد این سلول ها دریافته اند که حضور و یا عدم حضور برخی فاکتورهای رونویسی نیست که بنیادینگی این سلول ها را تعیین می کند، بلکه تعادل تنظیم شده بین این فاکتورهای مختلف است که تعیین کننده است. دو جمعیت سلول بنیادی را می توان از جنین مراحل بسیار اولیه پستانداران بدست آورد که شامل سلول های بنیادی جنینی و سلول های بنیادی تروفوبلاستی است. برای درک مکانیسم های مولکولی پیچیده دخیل در خودنوزایی سلول های بنیادی تروفوبلاستی، محققین از یک رویکرد چند بعدی استفاده کردند که برهمکنش های پروتئینی، بیان ژن و اتصالات ژنومی را مورد ارزیابی قرار می داد. آن ها روی سه فاکتور رونویسی Elf5، Eomes و Tfap2c فوکوس کردند که هر کدام از آن ها به طور جداگانه برای ایجاد سلول های بنیادی تروفوبلاستی ضروری هستند. اما نتایج نشان داد که حفظ هویت سلول های بنیادی تروفوبلاستی تنها به حضور این سه فاکتور وابسته نیست، بلکه به نسبت فراوانی این فاکتورها نسبت به یکدیگر بستگی دارد. به نحوی که در صورتی که نسبت Elf5 یا Tfap2c به Eomes‌زیاد باشد، سلول های بنیادی تروفوبلاستی به سمت تمایز می روند. هم چنین این یافته ها نشان می دهد که چرا حفظ سلول های بنیادی تروفوبلاستی موشی در محیط کشت آزمایشگاهی مشکل است و جداسازی سلول های بنیادی تروفوبلاستی از جفت انسانی نیز عموما با موفقیت صورت نمی گیرد. دکتر میریام همبرگر می گوید که یافتن اطلاعاتی از این دست در مورد خودنوزایی و تمایز سلول های بنیادی تروفوبلاستی می تواند برای درک بهتر تکوین جفت مهم باشد.

پایان مطلب/