به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، معمولا، ما براین باور هستیم که سرطان به صورت سلول های بی برنامه و پر هرج و مرج، طوفانی را در بدن ایجاد می کند و به هر جایی از بدن سر می کشد. اما محققین در دانشگاه میشیگان و آریزونا فکر می کنند که سرطان به صورت بسیار خودسازمان یافته عمل می کند. این محققین گزارش کرده اند که در سرطان مغز، سلول های گلیومایی تومورهایی خودسازمان یافته با پهنای 10 تا 20 سلول ایجاد می کنند که از الگوهای قابل پیش بینی بوسیله مدل سازی ریاضی تبعیت می کنند. این جریان ها ممکن است در امتداد گلیوماهای آهسته تر کشیده شوند، ممکن است ورود سلول های ایمنی را بلوک کنند و پیرامون یک محور مرکزی حاوی سلول های بنیادی گلیومایی بپیچد. در این مطالعه دکتر Lowenstein و Motsch با ارائه دو مدل بیولوژیک و ریاضی تصویری دینامیک از خودسازماندهی گلیوما ترسیم کرده اند. مدل زنده بر مبنای  استفاده از سلول های گلیومایی موشی و انسانی که مهندسی ژنتیک شده اند که برخی ژن های کشنده را بیان کنند، بنا شده است. حرکت، پراکنش و ذات تهاجمی مشاهده از جریان های حاصل از سلول های گلیومایی شکل گرفته، بوسیله مدل سازی ریاضی نیز قابل پیش بینی بود. این مدل سازی ریاضی نشان دهنده یک جاذبه و دافعه دینامیک بین سلول های توموری است. در واقع نتایج نشانه های غیر قابل انکاری از خودسازمان یافتگی غیر تصادفی تومورهای  مغزی را نشان می دهد. قابل توجه تر این که حضور ساختارهای خودسازمان یافته مربوط به موتاسیون سرطانی خاصی نیست. همه این شواهد در مورد خودسازمان یافتگی سلول های توموری می تواند دیدگاه های جدیدی را در مورد سرطان مغز ایجاد کند و تخریب این خودسازمان یافتگی می تواند هدفی جدید برای درمان سرطان مغز باشد.

پایان مطلب/