به گزارش بنیان به نقل ازstemcellportal، با توجه به فرایندی که محققین آن را توارث اپی ژنتیکی نامیده اند، به نظر می رسد که عوامل دیگری غیر از توالی های DNA نیز در به ارث رسیدن برخی ویژگی ها به فرزندان نقش داشته باشند. در سال های اخیر، محققین مثال های متعددی از این واقعه را شناسایی کرده اند. به عنوان مثال رژیم غذایی موش نر و سطح استرس می توانند روی متابولیسمم فرزندان تاثیرگذار باشد. به همین دلیل محققین سعی دارند که دریابند چگونه فرزندان برخی از ویژگی های متابولیکی و فیزیولوژیکی را از پدرشان به ارث می برند. برخی از شواهد حاکی از نقش مدیفیکاسیون های DNA در این امر است. اما مطالعه ای به وسیله محققین در دانشگاه پنسیلوانیا نشان داده است که مولکول های تنظیم کننده متراکم شدن ژن در اسپرم به نام میکروRNAها نیز در این امر دخالت دارند. هم چنین در این مطالعه محققین به بررسی توارث اپی ژنتیکی در نوزادان موشی پرداختند که با رژیم غذایی کم پروتئین تغذیه شده بود و به همین دلیل فعالیت ژن های دخیل در متابولسیم چربی و کلسترول در آن ها بالا بود. زمانی که محققین اسپرم نرهای محروم از پروتئین را مورد آنالیز قرار دادند، دریافتند که فراوانی تکه های چندین نوع از tRNA افزایش یافته است. به نظر می رسد که این قطعات tRNA‌در متابولیسم گلوکز شدیدا دخالت دارند و محققین به این نتیجه رسیده اند که اسپرم اغلب این قطعات tRNA را در زمان عبور از اپی­دیدیم دریافت کرده است. این نشان دهنده ارتباطی دیگر بین پدر و فرزندان است.

پایان مطلب/