به گزارش بنیان به نقل ازstem-cells-news، این یافته ها که در Genes and Development به چاپ رسیده است، درک جدیدی را در مورد چگونگی اثرگذاری پرتو روی فرایندهای سلولی و مولکولی ارائه می دهد و مهم تر این که، پیشنهاد می کند که احتمال بهبود بازسازی سلول های بنیادی خون ساز مغز استخوان بعد از پرتودرمانی سرطان وجود دارد.

پرتودرمانی یونیزه کننده می تواند به دلیل آسیب هایی که به سلول های بنیادی خون ساز در مغز استخوان وارد می کند بسیار کشنده باشد. اغلب درمان های سرطانی که در آن ها از پرتودرمانی تومورها استفاده می شود، سلول های خونی را نیز تخریب می کنند و در نتیجه پیوند مغز استخوان امری ضروری برای جبران این سلول های خونی است. موثر بودن این درمان ها به این امر بستگی دارد که چگونه این جایگزین های سلول های بنیادی خون ساز وظیفه شان را انجام می دهند.

در این مطالعه جدید، دکتر Reya‌و همکاران از مدل موشی استفاده کردند تا نشان دهند که پرتوتابی منجر به شروع فعالسازی مسیر سیگنالینگ سلولی Wnt در سلول های بنیادی و پیش ساز خون ساز می شود. مسیر Wnt‌و یکی از اجزای آن به نام بتا کتنین برای تکوینی جنینی و تثبیت طرح و الگوی بدنی ضروری هستند. هم چنین این مسیر در سلول های بنیادی موجود در بسیاری از بافت ها فعال است و منجر به تداوم تکثیر آن ها می شود. محققین دریافتند که موش هایی که فاقد بتا کتنین هستند قادر به فعال سازی مسیر سیگنالینگ استاندارد Wnt‌نیستند و بعد از پرتودرمانی دچار اختلال در بازسازی سلول های بنیادی خونساز و ریکاوری مغز استخوان می شوند. مهم تر این که، سلول های بنیادی خونساز موش هایی فاقد بتا کتنین نمی توانند تولید مولکول های استرس اکسیداتیو را که به ساختارهای سلولی آسیب می رسانند سرکوب کنند. در نتیجه، این موش ها قادر به ریکاوری موثر بعد از پرتودرمانی و شیمی درمانی نیستند. به دو دلیل تسریع فرایند بازسازی از نظر بالینی مهم است: اول این که بعد از پرتودرمانی و پیوند سلول های بنیادی به بیماران سرطانی، سرعت و میزان ریکاوری اغلب به اندازه ای نیست که بیماران را از کم خونی و عفونت محافظت کند و این امر خود می تواند موجب مرگ بیماران شود. هم چنین شناسایی سیگنال هایی که بتوانند بازسازی را افزایش دهند، بعد از آسیب شدید مغز استخوان ممکن است نتایج مربوط به پیوند مغز استخوان را بهبود ببخشد. محققین برایت باورند که فرایند بازسازی سلول های بنیادی خون ساز می تواند با تعدیل مسیر Wnt یا انتقال پروتئین های Wnt اگزوژن به صورت مستقیم به بیماران و یا داروهایی که این مسیر را فعال کنند، تسریع شود.

پایان مطلب/