به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، محققین در آزمایشگاه گلادستون به سرپرستی یاماناکا برای اولین بار نشان داده اند که فاکتورهای پروتئینی آزاد شده به وسیله سایر سلول های روی بازبرنامه ریزی سلول ها به سلول های iPS اثر می گذارند. همان طور که می دانیم در سال 2007، یاماناکا کشف کرد که اضافه کردن پروتئین های خاص به سلول های پوستی آن ها را برای تبدیل شدن به سلول های بنیادی القا می کند. اما این فرمول راندمان کمی دارد و از آن زمان تاکنون محققین همواره به دنبال یافتن راهی برای افزایش کارایی این فرایند بوده اند.

تجربه آزمایش های متعدد به محققین نشان داده است که محیط سلول ها، فاکتوری تاثیر گذار روی فرایند بازبرنامه ریزی است. به طور طبیعی زمانی که محققین سلول های پوستی را به سلول های iPS تبدیل می کنند آن ها را روی لایه سلولی به نام تغذیه کننده(feeder) کشت می دهند. در این مطالعه جدید، محققین رده های سلول های iPS‌را با استفاده از روشی که در آن سلول های فیدر پروتئینی به نام LIF ترشح می کنند، تولید کرده اند و آن را روش Kyoto‌نامیده اند. محققین اهمیت LIF را در رشد سلول های iPS جنس ماده آنالیز کردند. سلول های iPS ماده حاوی دو نسخه از کروموزوم X‌هستند که هر کدام یکی از دو کروموزوم جنسی هستند. در حالی که مردان یک کروموزومX‌و یک کروموزوم Y را حمل می کنند اما جنس ماده دارای دو کروموزومX هستند که این امر می تواند منجر به دو برابر شدن سمی نسخه های ژنی شود. اما طی یک مکانیسم تکاملی یکی از این دو کروموزوم X‌غیر فعال می شود. این فرایند که در مراحل اولیه تکوین جنینی اتفاق می افتد، تضمین می کند که جنس ماده نیز مانند جنس نر تنها یک نسخه کروموزوم X داشته باشد. اما این که کدام یک از کروموزوم های X‌غیر فعال می شوند، نامشخص است. برای نشان دادن این مطلب، محققین سلول های iPS ماده ای را روی لایه های فیدر بدون LIF‌کشت دادند و دریافتند که یکی از کروموزوم های X در هر سلول iPS خاموش باقی می ماند. سلول های iPS‌که روی لایه سلولی دارای پروتئین LIF‌کشت داده شدند، با دو کروموزوم X فعال رشد کردند. سپس با برداشتن سلول از لایه بدون LIF‌و انتقال آن روی لایه سلولی دارای LIF، محققین مشاهده کردند که کروموزوم X غیر فعال در سلول، فعال شده و به سلول های شبه جنینی بسیار شبیه تر خواهد شد.

این نتایج برای مطالعات آینده که روی رشد و بلوغ سلول های iPS‌ کار می کنند، حیاتی است. از آن جایی که تکنولوژی سلول های iPS به محققین اجازه تولید سلول های بنیادی خاص بیمار و مبتلا به بیماری خاص را می دهد، این یافته های جدید می تواند منجر به مدل های بهتری برای مطالعه بیماری ها و تست داروها شود. این نتایج می تواند تولید سلول های iPS‌با کیفیت کروموزومی بهتر، فعال تر و با ثبات تری را میسر کند.

پایان مطلب/