به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، مطالعه ای جدید پیشنهاد  می کند شرایط کم اکسیژن که رشد سلول ها را از طریق زنجیره ای از وقایع بیوشیمیایی در سلول های بنیادی جنینی و سلول های بنیادی سرطان سینه افزایش می دهد می تواند هدف و راهکاری برای مبارزه با سرطان باشد.

سال هاست که محققین می دانند که محیط کم اکسیژن روی رشد تومور اثر می گذازد اما در مورد تومورهای پیشرفته، تناقضاتی وجود دارد. سرطان های تهاجمی و بدخیم دارای مناطقی هستند که سلول های سرطانی در آن جا کمبود اکسیژن دارند و می میرند. بیمارانی با چنین تومورهایی معمولا نتایج بدتری را نشان می دهند. در این مطالعه جدید محققین دریافته اند که شرایط کم اکسیژن منجر به ترغیب و تحریک برخی سلول های بنیادی خاص برای تکثیر از طریق مکانیسمی مشابه سلول های بنیادی جنینی می شود.

در حالی که هوایی که ما تنفس می کنیم دارای 21 درصد اکسیژن است، سطح اکسیژن در بافت سینه ای یک فرد سالم 9 درصد و در تومورهای سینه ای 4/1 درصد است. مطالعات اخیر نشان می دهد که شرایط کم اکسیژن سطح خانواده ای پروتئینی به نام HIFs یا فاکتورهای القا شونده به وسیله هیپوکسی را افزایش می دهد که خود صدها ژن از جمله NANOG را روشن می کند که سلول ها را به سمت بنیادی شدن هدایت می کند.

مطالعه سلول های بنیادی جنینی نشان داده است که سطح پروتئین NANOGمی تواند با متیلاسیون DNA کاهش یابد. این متیلاسیون منجر به تخریب NANOG’s mRNA می شود و پروتئینی ساخته نمی شود و این امر منجر به وارد شدن سلول های بنیادی جنینی به فرایند تمایز می شود. برای مشاهده این مطلب که آیا خودنوزایی سلول های بنیادی سرطانی نیز شامل زنجیره ای از وقایه مشابه با سلول های بنیادی جنینی است و آیا این فرایند نیز تحت تاثیر اکسیژن قرار دارد، محققین روی دو رده سلول سرطان سینه فوکوس کردند که با تولید پروتئینی به نام ALKBH5 به کمبود اکسیژن پاسخ داده و گروه های متیل را از mRNAها برمی دارند. آن ها مشاهده کردند که شرایط کم اکسیژن سطح NANOG’s mRNA را از طریق عملکرد پروتئین های HIF افزایش می دهد و موجب روشن شدن ژن ALKBH5 می شود که متیلاسیون را کاهش می دهد. زمانی که محققین ژنتیک سلولی را برای افزایش سطح ALKBH5 و بدون در معرض اکسیژن پایین قرار دادن، دستکاری کردند دریافتند که این کاهش میتلاسیون NANOG’s mRNA منجر به افزایش تعداد سلول های بنیادی سرطان سینه می شود. این امر نشان می دهد که با استفاده از داروهایی که اکسیژن محیط توموری را تحت تاثیر قرار می دهند می توان تومورها را هدف قرار داد.

پایان مطلب/