به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، پروفسور ژوزف ایرودایاراج و فنگ ژو یک جعبه ابزار اپی ژنتیکی(optogenetic toolbox) را طراحی کرده اند که پروتئین ها و آنزیم های لازم برای متیله یا دمتیله کردن ژنی به نام Ascl1 را در به صورت یکجا ارائه می کند. تغییر در الگوی متیلاسیون یک ژن خاص با پروتئین اپتوژنتیک، به محققین اجازه خواهد داد که ژن ها را برای تولید نورون های دلخواه در بین سایر سلول ها خاموش یا روشن کنند. اگر محققین بتوانند شرایط اپی ژنتیکی را در یک جایگاه خاص ژن تغییر دهند، خواهند توانست آن را در پزشکی شخصی نیز خاموش یا روشن کنند یا سرنوشت یک سلول را تغییر دهند. داشتن توانایی تعیین سرنوشت سلول های بنیادی، موجب می شود که بتوان از این دستاورد برای تولید نورون ها در سندرم داون، یا کاهش بدخیمی در گلیوما استفاده کرد.

اپتوژنتیک شامل استفاده از پروتئین های حساس به نور برای تغییر پروفایل ژنتیکی یا اپی ژنتیکی در یک سلول یا موجود است. ایرودایاراج و تیمش، آنزیم های مدیفه کننده سیتوزین DNMT3A/TET را به پروتئین حساس به نور چسباندند تا متیلاسیون/دمتیلاسیون خاص جایگاه را نشان دهند. ژو و تیمش نیز پروتئین های حساس به نور را به سلول های بنیادی عصبی وارد کردند و دریافتند که زمانی که آن ها به صورت نور آبی می درخشند، آنزیم مدیفه کننده متیلاسیون DNMT3A/TET‌و ژن هدفش به هم رسیده و متیلاسیون ژن را تنظیم می کنند. این امر مانند زدن کرم سر قلاب و انداختن آن در آب برای گرفتن ماهی است. زمانی که نور روشن می شود، قلاب و ماهی به هم رسیده اند و شما می توانید ماهی گیری کنید. توانایی فعال یا غیر فعال کردن یک ژن، بویژه آن هایی که یک بیماری را سرکوب می کنند یا تقویت کی کنند، می تواند ابزار ارزشمندی در درمان سرطان ها باشد. محققین در نظر دارند که یافته های بدست آمده از سلول های بنیادی عصبی را در سیستم های مدل موشی نیز ارزیابی کنند.

پایان مطلب/