به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، نتایج این مطالعه زمینه را برای حرکت به سمت طراحی داروهای چند منظوره ای که برای یک مشکل تولید شده اند اما می توانند اختلالات دیگر را نیز درمان کنند، هموار می کند. این رویکرد می تواند به طور موثری مسیری کشف و تکوین داروها را کوتاه کرده و از نظر زمانی و مالی مقرون به صرفه باشد.

یافتن راهی برای کشف سریع داروهای ضد افسردگی، به دلیل این که بیش از نیمی از افراد مبتلا به این معضل به درمان های اولیه پاسخ نمی دهند، بسیار حیاتی است. در مطالعه جدید صورت گرفته در کالج پادشاهی لندن، محققین به بررسی  اثرات دو نوع داروی ضد افسردگی روی سطح بیان ژن های سلول های بنیادی موجود در هیپوکامپ پرداختند. مطالعات گذشته نشان داده است که سلول های بنیادی هیپوکامپ در بیماران دچار افسردگی تغییر می کنند و می توانند هدفی کاتالیزوری برای عملکرد برخی داروهای ضد افسردگی باشند.

با استفاده از روشی موسوم به connectivity mapping، محققین مشخصه های فعالیت ژنی را شناسایی کردند که منحصر به داروهای ضد افسردگی بود. سپس آن ها به دنبال مشخصه های مشابه یا تقریبا شبیه در پایگاه داده مربوط به بیش از 1300 دارو رفتند که در حال حاضر برای طیف وسیعی از داروها استفاده می شوند. این فرایند منجر به شناسایی دو دارو با مشخصه های بسیار شبیه به عنوان داروهای ضد افسردگی شد. این بدین معنی است که این داروها علاوه براین که می توانند برای منظور اصلی که برای آن طراحی شده اند استفاده شوند، از آن ها می تواند به عنوان درمان بالینی موثری برای افسردگی نیز استفاده کرد. نتایج این مطالعه بسیار جالب بود زیرا پتانسیل روشی را نشان می دهد(connectivity mapping) که می تواند به نحو چشمگیری فاز کشف و تکوین داروها را دور بزند و نشان دهد که یک دارو می تواند برای اهداف مختلفی مورد استفاده قرار گیرد. همان طور که گفته شد این انر می تواند هم مزایای اقتصادی داشته باشد و هم این که زمان زیادی را به نفع سلامتی بیمار پس انداز کند.

پایان مطلب/