به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، اطلاعات اندکی در مورد چگونگی فرایند بازسازی بافتی در پستانداران وجود دارد و بیشتر اطلاعات در مورد بازسازی اندام ها از مطالعه روی بی مهرگان یا دوزیستان و ماهی ها بدست آمده است. گاهی بدست آوردن اطلاعات در مورد زیست شناسی پایه فرایند بازسازی می تواند در مورد انسان نیز کارایی داشته باشد و به درک سلول ها و مولکول های مورد نیاز برای انجام فرایند طبیعی کمک کند. محققین سال ها با کار روی سمندرها و گورخرماهی توانسته اند اطلاعات پایه ای مناسبی را بدست آورند اما در مطالعه ای جدید محققین روی موش های خاردار آفریقایی کار کرده اند که مدل های بسیار نادری از پستانداران هستند که قادر به بازسازی بافتی هستند. اما نکته جالبی که وجود دارد این است که چگونه یک آسیب مشابه در این موش های خاردار و موش های آزمایشگاهی معمولی به طور کاملا متفاوتی بهبود می یابد. آن ها به مطالعه  تفاوت محیط التهابی در موش های خاردار و موش های آزمایشگاهی معمولی پرداختند که در مورد اول منجر به یک پاسخ بازسازی کننده و در مورد دوم منجر به یک پاسخ ایجاد کننده اسکار می شود. در این مطالعه پروفایل سلول های سفید خونی در هر دو نوع جانور در حالت آسیب ندیده یکسان بود ولی بعد از آسیب پاسخ های موضعی متفاوتی ایجاد شد. محققین کشف کردند که نوعی از ماکروفاژی که طی بازسازی فعال می شود با ماکروفاژی که طی ایجاد اسکار فعال می شود متفاوت است. در مطالعه روی موش های خاردار آفریقایی، زمانی که محققین ماکروفاژهای لاله گوش این موش ها را حذف کردند مشاهده کردند که این سلول ها برای شروع پاسخ بازسازی کننده به آسیب ضروری هستند. زمانی که اجازه داده شد این ماکروفاژها به جایگاه آسیب هجوم بیاورند، بازسازی مجددا اتفاق افتاد. زمانی که محققین انواع مختلف ماکروفاژها را در بافت در حال بهبود بررسی کردند مشاهده کردند که نوع پیش التهابی ماکروفاژها به میزان زیادی طی ایجاد اسکار زیاد است اما در زمان بازسازی تعداد آن ها به حداقل می رسد. به نظر می رسد که ماکروفاژها می توانند هم نقش بازسازی کننده و هم نقش پاتولوژیک داشته باشند. گام بعدی این مطالعه شناسایی اجزایی از فعال سازی ماکروفاژها است که به طور انتخابی ماکروفاژها را فعال می کند.

پایان مطلب/