به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، بیمارانی که به دلایل مختلف متحمل اکسیژن درمانی پرفشار می شوند، درون یک اتاق های فشار یا اتاقک های مخصوص، اکسیژن خالص را تنفس می کنند. تحت این شرایط، حلالیت اکسیژن در خون افزایش می یابد و اکسیژن بیشتری از طریق عروق خونی به سراسر بدن منتقل می شود. این اکسیژن، آزاد سازی فاکتورهای رشد و سول های بنیادی را افزایش داده و فرایند بهبودی را تسریع می کنند.

در این مطالعه جدید محققین از یک مدل موشی آلزایمر استفاده کرده و آن را درون یک اتاقک دست ساز برای اکسیژن پرفشار قرار دادند که برای جانوران کوچک جثه مناسب بود. سپس آن ها این موش ها را به مدت 14 روز و روزانه یک ساعت در معرض این اکسیژن پرفشار قرار دادند. بعد از 14 روز، این موش ها تحت یکسری تست های رفتاری و بیوشیمایی قرار گرفتند تا اثر اکسیژن پرفشار روی بیماری آلزایمر بررسی شود. این اکسیژن درمانی پرفشار، نقص ها و مشکلات رفتاری این موش ها را در مقایسه با موش های تیمار نشده، به میزان قابل توجهی کاهش داد و تشکیل پلاک های بتا آمیلوئید و التهاب عصبی را نیز به اندازه 40 درصد کاهش داد.

از آن جایی که اکسیژن درمانی، در بسیاری از مشکلات بالینی بی خطر و موثر نشان داده است و به خوبی بوسیله انسان تحمل شده است، محققین براین باورند که می توان از آن برای درمان بسیاری مشکلات عصبی انسانی از جمله آلزایمر استفاده کرد. در حال حاضر، این محققین در حال تست کردن تاثیر اکسیژن پرفشار روی مدل های موشی آلزایمر برای درک مکانیسم تاثیر این درمان هستند.

پایان مطلب/