به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در سال های اخیر، نانوذره ها برای انتقال داروها به مناطق خاص بدن تکوین یافته اند و این امر اجازه درمان تماسی مستقیم را می دهد. این نانوذره ها معمولا به صورت داروهای خوراکی استفاده می شوند یا به صورت درون سیاهرگی تزریق می شوند. اما در مطالعه ای جدید ، محققین رویکردی را مورد استفاده قرار داده اند که اجازه استنشاق نانوذره ها را می دهد و این موجب می شود که این نانوذره ها سریع تر به قلب برسند و بوسیله کاردیومیوسیت ها بازجذب شده و در نتیجه عملکرد قلب بهبود یابد. این نانوذره ها که از جنس فسفات کلسیم هستند به اندازه کافی کوچک هستند که به درون بافت قلبی جذب شوند و این قدر بزرگ هستند که از آن ها به عنوان ناقل دارو استفاده شود. داروی بارگیری شده بوسیله این نانوذره ها، یک دارویی است که می تواند به ترمیم کانال های کلسیمی روی سلول های قلبی کمک کند. استفاده از این روش برای مدل موشی کاردیومیوپاتی نشان داد که برون ده قلبی موش به میزان قابل توجهی(در سطح موش های طبیعی) تغییر کرد و ضربان های قلب موش نیز مرتب شد. به لطف نتایج بدست آمده از مطالعات موشی، محققین این سیستم انتقال دارو را روی خوک ها که سیستم تنفسی مشابه انسان دارند نیز تست کردند و نتایج امیدوار کننده ای را بدست آوردند. این نتایج نشان داده است که این نانوذره ها سمیتی برای بافت قلب ندارند و عملکرد قلبی را نیز بهبود می بخشند. با رسیدن به قطعیت بیشتر، قطعا این رویکرد می تواند درمانی موثر برای افراد مبتلا به بیماری های قلبی باشد.

پایان مطلب/