به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، تولید مینی اندام ها، زمینه ای نسبتا جدید در علوم زیستی و پزشکی محسوب می شوند و می توان آن ها را جایگزین بالقوه و مناسبی برای مدل های جانوری دانست که معمولا اطلاعات صحیحی به ما ارائه نمی دهند. ارگانوئیدهای کبدی تولید شده از سلول های انسانی معمولا کمتر از یک سوم اینچ قطر دارند. در حالی که پیش از این محققین ارگانوئیدهای کبدی را برای غربالگری داروهای جدید برای سمیت کبدی تولید کرده اند، اما کبدهای تولید شده در این مطالعه تنها مدل های اولیه ای برای ایجاد یک مدل ساختاری کاربردی برای مطالعات تکوینی انسان بوده اند. برای تولید ارگانوئیدها، محققین اجازه دادند سلول های پیش ساز کبدی جنینی که سلول هایی نابالغ هستند، به صورت دیسک های کوچکی خودسازماندهی شوند. این دیسک ها از کبدهای موشی ساخته شده بودند که پیش از آن همه سلول هایشان برداشته شده بود. ارگانوئیدهای حاصل از این رویکرد ظرف مدت دو تا سه هفته تکوین می یابند و اولین مدل از تکوین واقعی کبد انسانی را نشان می دهند. این مطالعه از دو جهت بسیار قابل توجه است: اول این که محققین نشان دادند این ارگانوئیدها هپاتوسیت ها (سلول های اصلی و عملکردی کبد) را تولید می کنند که خود نقطه عطفی برای تولید بافت های کبدی زیست مهندسی شده دارای عملکرد برای پیوند به بیماران محسوب می شود. دوم این که، در حالی که بسیاری از محققین نشان داده اند که کبدهای رشد یافته در آزمایشگاه می توانند مجاری کبدی را تولید کنند، این اولین مطالعه ای است که بلوغ مرحله به مرحله مجاری کبدی را به طور دقیق و مشابه با کبد جنینی انسان نشان می دهد. این مدل تکوین مجاری کبدی می تواند به طور بالقوه ای برای مطالعه بیماری های ارثی صفراوی که در کودکان اتفاق می افتند استفاده شود. در مجموع، به نظر می رسد که این مدل آزمایشگاهی از تکوین کبد انسانی می تواند به افزایش دانسته های ما در مورد تشکیل کبد و مجاری صفراوی کمک کند.

پایان مطلب/