به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این مطالعه که در دانشگاه توماس جفرسون صورت گرفته است نشان داده است پروتئینی موسوم به CTRP9 که به طور طبیعی تولید می شود، در قلب غنی سازی می شود و روی بافت قلبی اثر حفاظتی دارد می تواند محیط مطلوبی را برای بقای سلول های بنیادی و ترمیم بافت قلبی آسیب دیده فراهم کند. تاکنون سلول درمانی های موفقیت آمیزی در مدل های جانوری حملات قلبی انجام گرفته است اما این موفقیت در مورد انسان کاملا صدق نمی کند. مطالعات گذشته نشان داده است که طی حمله قلبی، محیطی مضر و سمی ایجاد می شود که پذیرای سلول های بنیادی تزریق شده  نیست، به همین دلیل سلول های بنیادی پیش از این که بتوانند اثرات سودمندشان را برجای بگذارند، می میرند. هم چنین این مطالعات نشان داده بودند که سطح پروتئین CTRP9 بعد از حمله قلبی، در بافت قلبی کاهش می یابد که نشان می دهد فقدان این پروتئین بخشی از فرایندی است که منجر به کوتاه شدن عمر سلول درمانی می شود. آیا رساندن سطح پروتئین CTRP9 می تواند شرایط سلول درمانی را بهبود ببخشد؟

برای تست این فرضیه، دکتر ون-یون جون ابتدا سطح CTRP9 را به حد طبیعی از نظر فیزیولوژیک رساند. در جانوری که سطح پروتئین CTRP9 احیا شده بود، سلول های بنیادی بعد از تزریق مدت زمان بیشتری زنده مانند و ناحیه وسیع تری از آسیب قلبی را پوشش دادند و منجر به ترمیم ناحیه آسیب دیده قلب و مهار ایجاد اسکار قلبی شدند. در انجام این سلول درمانی از سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی استفاده شد و مشاهده شد که پروتئین CTRP9 سلول های بنیادی را برای ترشح مقادیر زیادی پروتئین و مولکول هایی که نه تنها از سلول های بنیادی در برابر محیط سمی محافظت می کنند بلکه مانع از اثر استرس اکسیداتیور روی بافت قلبی می شوند، تحریک می کند.

پایان مطلب/