تاریخ انتشار: شنبه 26 اسفند 1396
بارکدی ویروسی برای عبور از سد خونی-مغزی در ژن درمانی

  بارکدی ویروسی برای عبور از سد خونی-مغزی در ژن درمانی

ژن درمانی انقلابی را در درمان بیماری های مختلف از جمله بیماری های عصبی مانند ALS ایجاد کرده اند. اما ویروس های کوچکی که ژن های درمانی را منتقل می کنند می توانند در دوزهای بالا عوارض ناخواسته ای را ایجاد کنند.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از medicaxlpress، پژوهشگران در دانشکده پزشکی UNC دریافته اند که ساختاری روی این ویروس ها وجود دارد که موجب می شود این ویروس ها راحت تر از جریان خون وارد مغز شوند. لازم است ذکر کنیم که یک فاکتور کلیدی برای استفاده از ژن درمانی استفاده از دوزهای پایین برای درمان اختلالات مغزی و نخاعی است. ساختار شناسایی شده روی این ویروس ها به آن ها کمک می کند که به طور موثری به مغز وارد شوند و این امر ما را ملزم می سازد که به دنبال طراحی ژن درمانی های ایمن و هدفمند باشیم.

در مطالعه ای که در UNC صورت گرفت محققین ویروس های مربوط به آدنو(AAV) را مورد ارزیابی قرار دادند که شایع ترین وکتور ویروسی است که برای انتقال ژن درمانی ها مورد استفاده قرار می گیرد. اشکال طبیعی این ویروس های کوچک، افراد را بدون ایجاد بیماری آلوده می کنند. برای ژن درمانی، محققین بیشتر ژنوم AAV را بر می دارند و آن را محصول ژنتیکی درمانی جایگزین می کنند و سپس تریلیون ها نسخه از آن را به بیمار تزریق می کنند. در اصل محققین می توانند AAVها را برای آلوده کردن هر چه بیشتر انواع مختلف سلول های مدیفه کنند. با این حال اغلب AAVها نمی توانند به راحتی از جریان خون به مغز وارد شوند و پشت سد خونی-مغزی گیر می کنند. برای بدست آوردن اثرات درمانی در مغز، AAVها گهگاهی باید در دوزهای بالا استفاده شوند که احتمال سمیت وابسته به دوز را بالا می برد.

در این مطالعه، دکتر آسوکان و همکارانش سعی در جداسازی ویژگی هایی داشته اند که موجبات عبور آسان AAVها از سد خونی- مغزی را فراهم می کند. آن ها با دو AAV شروع کردند، یکی از آن ها قادر به عبور موثر از سد خونی-مغزی نبود و دیگری قادر به انجام این امر بود. آن ها کتابخانه کوچکی از واریته های جدید این AAVها را با کشیدن رشته های کوتاه DNA از یکی به دیگری ایجاد کردند و سپس توانایی آن ها برای عبور از سد خونی-مغزی مورد ارزیابی قرار دادند. به این ترتیب آن ها توالی از هشت آمینواسید را روی پوشش ویروسی شناسایی کرده اند که قابلیت عبور موثر از خلال سد خونی –مغزی را فراهم می کند. گرافت کردن این ساختارها به  سایر سوش های AAV آن ها قادر می سازد راحت تر وارد مغز شوند. این یافته ها نشان می دهد که AAVهایی که برای ژن درمانی مغز یا طناب نخاعی استفاده می شوند باید برای داشتن مجموعه ای مشابه از اسیدهای آمینه مدیفه شوند تا نفوذ بهتری به مغز داشته باشند. واریته های AAV که این مجموعه کلیدی از آمینواسیدها را ندارند قادر نیستند به راحتی به سایر سلول ها (مانند سلول های کبدی) نیز وارد شوند و آن هایی که دارای این مجموعه آمینواسیدی هستند، نورون ها را بیش از سایر سلول های مغزی تحت تاثیر قرار می دهند.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه