به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، این موتاسیون در ژنی اتفاق می افتد که GBA1 را کد می کند که یک آنزیم متابولیزه کننده مولکول های چربی در سلول ها است. محققین براین باورند که تغییرات در مخلوط مولکول های چربی منجر به چسبیدن قطعات پروتئینی به یکدیگر در مغز می شود. این پروتئین ها "نواحی مرگ" را در مغز ایجاد می کنند که اجسام لوی(Lewy bodies) نام دارند و بدین ترتیب روی حرکت، یادگیری و رفتار اثر منفی می گذارد. اجسام لوی از کلامپ های پروتئینی موسوم به آلفا سینکولین ساخته شده اند. در سلول های سالم، آلفا-سینکولین های منفرد به صورت گروه های چهارتایی یا تترامر در می آیند که در برابر مجتمع شدن در مغز مقاومت می کنند. با موتاسیون در GBA1 تشکیل این تترامرها دستخوش تغییر می شود.

دکتر Ko و همکارانش در جان هاپکینز با استفاده از تکنولوژی CRISPR/Cas9، ژن GBA1 را از نورون های انسانی رشد یافته در آزمایشگاه حذف کردند. نیمی از این نورون ها با دارویی به نام miglustat تیمار شدند که دارویی است که بدوا برای بلوک کردن تولید مولکول های چربی استفاده می شود. مشخص شد که حذف GBA1 سطح مولکول های چربی موسوم به گلوکوزیل سرآمیدها را افزایش می دهد. زمانی که سطح این گلیکوزیل سرآمیدها افزایش یابد، تعداد تترامرهای آلفا-سینکولین با ثبات کاهش پیدا کرد. تیمار با miglustat سطح این تترامرها را به سطح طبیعی بازگرداند. به نظر می رسد که سطح افزایش یافته گلیکوزیل سرآمیدها، غشاهای سلولی را بی ثبات کرده و منجر به منفرد شدن تترامرهای آلفا سینکولین می شود. این بسیار جالب است زیرا مطالعات گذشته روی موتاسیون های GBA1 فوکوس کرده بود که منجر به تجمع آلفا سینکولین های منفرد می شد اما اثر آن روی تترامرهای باثبات مشخص نبود.

در ادامه محققین ایده شان را روی نورون های جمع آوری شده از بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون مرتبط به GBA1 تست کردند و دریافتند که سلول های بیماران پارکینسونی در مقایسه با سلول های بدون موتاسیون پارکینسونی، دو برابر گلیکوزسرآمید بیشتری در غشاهایشان دارا هستند. تعداد آلفا سینکولین های منفرد نیز در این سلول ها افزایش یافت و تیمار با miglustat به طور موثری تترامرهای آلفا سینکولین را به سطح طبیعی برگرداند.

در مطالعات آینده، محققین به بررسی اثر پروتئین GBA1 روی تشکیل تترامر آلفا سینکولین و سلامتی عصبی کلی خواهند پرداخت.

پایان مطلب/