به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، اخیرا مطالعه ای در مجله PLOS Biology به چاپ رسیده است که در آن اندور کافمن و همکارانش در دانشگاه کورنل نشان داده اند که التهاب ناشی از چاقی می توند تعداد جوانه های چشایی روی زبان موش ها را کاهش دهد. جوانه چشایی از تقریبا 50 تا100 سلول تشکیل شده است که شامل سه نوع سلول هستند و هر کدام در حس کردن پنج مزه اصلی(شوری، شیرینی، تلخی، ترشی و umami) نقش متفاوتی را بازی می کنند. سلول های جوانه چشایی خیلی سریع تغییر شکل می دهند و میانگین طول عمر ده روزه دارند. برای کشف تغییرات جوانه های چشایی در چاقی، کافمن و همکارانش موش ها را با غذاهای طبیعی(14 درصد چربی) و غذاهای پرچربی(58 درصد) تغذیه کردند. بعد از 8 هفته موش های تغذیه شده با رژیم غذایی چاق کننده، 30 درصد بیشتر از موش های تغذیه شده با رژیم طبیعی اضافه وزن بدست آوردند. اما این موش ها در مقایسه با موش های لاغر، 25 درصد جوانه چشایی کمتری داشتند اما تغییری در میانگین اندازه پراکنش سه نوع سلول موجود در جوانه های چشایی وجود نداشت.

ترن آور سلول های جوانه چشایی معمولا از تعادل بین مرگ سلولی آپوپتوز و تولید سلول های جدید از سلول های پیش ساز ویژه حاصل می شود. با این حال، محققین مشاهده کردند که نرخ آپوپتوز در موش های چاق افزایش می یابد و این در حالی است که تعداد سلول های پیش ساز جوانه های چشایی در زبان کاهش می یابد که می تواند توجیه کننده کاهش تعداد جوانه های چشایی باشد. موش هایی که از نظر ژنتیکی به چاقی مقاوم باشند، حتی در صورت تغذیه با رژیم غذایی پرچربی این اثرات را نشان نمی دهند که حاکی از این است که این امر به خوبی خود ناشی از مصرف چربی نیست بلکه ناشی از تجمع بافت چربی است. چاقی با ایجاد التهاب های درجه پایین مزمن مرتبط است و بافت چربی سیتوکین های پیش التهابی مانند TNF-alpha را تولید می کند. این مطالعه نشان داده است که رژیم غذایی پرچربی سطح TNF-alpha را در پیرامون جوانه های چشایی افزایش می دهد؛ با این حال موش هایی که از نظر ژنتیکی قادر به تولید TNF-alpha نباشند، کاهش در جوانه های چشایی شان مشاهده نمی شود. تزریق TNF-alpha به زبان موش های لاغر منجر به کاهش جوانه های چشایی می شود حتی اگر جانور با غذاهای کم چربی تغذیه شده باشد. این داده ها در مجموع نشان می دهند که چاقی ناشی از تغذیه با غذاهای پرچربی منجر به پاسخ های التهابی می شود که مکانیسم های مربوط به نگهداری و خودنوزایی جوانه های چشایی را تحت تاثیر قرار می دهد. این نتایج می تواند منجر به استراتژی های درمانی شوند که منجر به هدف قرار دادن ناکارآمدی جوانه های چشایی در افراد چاق شوند.

پایان مطلب/