به گزارش بنیان به نقل از Sciencedaily، ساعت سیرکادین در همه سلول های بدن وجود دارد و اثر عمیقی روی بسیاری از ابعاد فیزیولوژی انسانی دارد. این بدین دلیل است که این ساعت، هموستازی را بوسیله پیش بینی تغییرات ریتمیک رفتار و وضعیت تغذیه ای تنظیم می کند که این امر خود بوسیله بخش بندی کردن مسیرهای متابولیکی ناسازگار در بازه های زمانی دقیق است. این فرایند در مورد مواد غذایی مانند چربی ها و کربوهیدرات ها استفاده می شود. در صورتی که ساعت درونی بدن از هماهنگی خارج شود، می تواند عواقب خطرناکی برای متابولیسم بدن داشته باشد. برای مثال مشخص شده است که کارگران شب کار به بسیاری از بیماری های متابولیکی از جمله دیابت مستعدتر هستند.

در مطالعه ای جدید، اولنهانت و همکارانش در دانشگاه مونیخ به ریتم متابولیک 24 ساعته عضلات توجه کردند. فوکوس اصلی آن ها روی دو پروتئین بود که به عنوان تنظیم کننده های کلیدی و بازوهای مثبت و منفی ساعت سیرکادین عمل می کنند. این دو مولکول متضاد به DNA متصل می شوند و بیان پروتئین های اضافی را شروع می کنند که در تنظیم متابولیسم چربی و پروتئین نقش دارند. با استفاده از سلول های عضلانی موش، مجققین نشان دادند که این پروتئین در دوره های شب و روز فعالیت دارند. در ادامه این محققین فرایندهای خاصی را شناسایی کردند که در شب روشن هستند و ساعت درونی بدن را تنظیم می کنند: این امر شامل ذخیره چربی، متابولیسم گلوکز و حساسیت به انسولین است. به طور هم زمان فرایندهای مخالف مانند اکسیداسیون اسیدهای چرب و تجزیه پروتئین نیز کاهش می یابد. این الگوها در ساعت هایی قبل از بیدار شدن  افزایش می یابند و تصور می شود که عضلات را برای فعالیت روزانه آماده می کنند.

در گام نهایی، محققین راه های احتمالی برای مداخله کردن در این فرایندها را بررسی کردند. به این منظور آن ها موش های فاقد تنظیم کننده های کلیدی را ارزیابی کردند. بدون ساعت سیرکادین، جانوران لاغرتر بودند اما چربی کمتر و توده عضلانی بیشتری داشتند. در مجموع، این مطالعه یک شبکه متابولیکی کامل را در چندین سطح نشان داد. در بلند مدت، محققین قصد دارند که این مکانیسم ها را در انسان نیز بررسی کنند و راهی را برای مداخلات درمانی بیابند.

پایان مطلب/