به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این سیستم ها تمایل دارند با داروهایی کار کنند که سرطان را به طور مستقیم هدف قرار می دهند و این امر در مورد ایمنی درمانی ها صدق نمی کند. در واقع تومورهای مشتق از نمونه های سرطان انسانی تنها در موش هایی رشد می کنند که سیستم ایمنی آن ها سرکوب شده باشد. این در حالی است که ایمنی درمانی، سیستم ایمنی را علیه سرطان فعال می کند و در مدل موشی که سیستم ایمنی آن ها سرکوب شده باشد، سیستم ایمنی وجود ندارد که علیه سرطان فعال شود.

یک راه برای حل این چالش تولید موش های انسانی شده(humanized) است. در این مدل ها، اساسا، یک سیستم ایمنی انسانی همراه با تومور انسانی به موش پیوند می شود. این مدل موشی انسانی به محققین اجازه می دهد که توانایی ایمنی درمانی را برای هدایت سیستم ایمنی انسانی علیه سرطان انسانی، در موش بررسی کنند. اما مشکلی که وجود دارد این است که موش در برابر انسانی شدن مقاومت می کند.

مطالعه ای جدید در دانشگاه کلرادو توانسته است پیشرفت قابل توجهی در تولید مدل موشی انسانی کامل تر داشته باشد. در تولید این مدل، نه تنها از سلول های بنیادی و پیش ساز خون ساز انسانی(HSPCs)، بلکه از سلول های بنیادی مزانشیمی برای ایجاد سیستم ایمنی انسانی در موش استفاده شده است. به این ترتیب محققین توانسته اند سیستم ایمنی را در موش تولید کنند که سیستم ایمنی انسانی را به نحو بهتری ارائه می کند و منجر به تست های ایمنی درمانی واقعی تری برای سرطان های انسانی می شود. در این مدل، سلول های بنیادی و پیش ساز خون ساز به سلول های خونی مانند سلول های T و B تبدیل می شوند و سلول های بنیادی مزانشیمی در تولید سایر سلول های خونی از جمله ماکروفاژها و فیبروبلاست ها نقش دارند. این مدل شاید مدل کاملی نباشد، زیرا همه مدل ها محدودیت های مربوط به خودشان را دارند اما پیشرفت در تولید یک موش سرطانی با سیستم ایمنی انسانی یک پیشرفت بزرگ در مبارزات سرطانی محسوب می شود.

پایان مطلب/