به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، سلول های بنیادی و پیش ساز خون ساز ابزار بالقوه جالبی را برای بهبود نتایج درمانی ارائه می دهند، هر چند در این که سلول های بنیادی خون ساز تکثیر شده در آزمایشگاه و سلول های بنیادی خون ساز تازه پتانسیل یکسانی داشته باشند، شک وجود دارد.

محققین آزمایشگاه هکتور مایانی در مکزیکوسیتی به مقایسه سلول های بنیادی خون ساز، سلول های پیش ساز میلوئیدی و سلول های پیش ساز اریتروئیدی واحدهای خون بند ناف تازه و آن هایی که از سلول های پیش ساز خون ساز بدست آمده اند پرداختند. نتایج آن ها نشان داده است که بین سلول های تولید شده در آزمایشگاه با آن هایی که از خون تازه بدست آمده اند از نظر عملکردی و ژنتیکی تفاوت هایی وجود دارد که روی کاربرد زیستی و عملکردی آن ها اثر می گذارد. این مطالعه نشان می دهد که در حالی که هر سه جمعیت سلولی ذکر شده ظرفیت تکثیری مشابهی را نشان می دهند، پتانسیل تکثیری آن ها متفاوت است. سلول های بنیادی خون ساز تولید شده در شرایط آزمایشگاهی، در مقایسه با سلول های بنیادی خون ساز تازه، تعداد کمتری سلول شروع کننده کشت طولانی مدت و تمایز میلوئیدی را نشان دادند. به عقیده این محققین در سلول های بنیادی خون سازی که در شرایط آزمایشگاهی کشت می شوند در مقایسه با سلول های بنیادی خون ساز تازه، تغییرات بیان ژنی اتفاق می افتد که روی عملکرد آن ها تاثیر می گذارد و از پتانسیل آن ها به عنوان یک گزینه درمانی می کاهد. به همین دلیل محققین براین باورند که استفاده از سلول های بنیادی خون ساز تازه می تواند قابلیت درمانی بیشتری داشته باشد.

پایان مطلب/