به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، بر اساس یک مطالعه جدید که در مجله Neurology منتشر شد، افراد مبتلا به بیماری پارکینسون که فلاونوئید بیشتری (ترکیبات موجود در غذاهای پررنگ مانند انواع توت‌ها و کاکائو) مصرف ‌می‌کنند، ممکن است در خطر مرگ و میر کمتری نسبت به سایر باشند.

به ویژه مشاهده شد که افراد مبتلا به بیماری پارکینسون که  فلاونوئید بیشتری در رژیم غذایی مصرف ‌می‌کنند، در طول دوره مطالعه 34 ساله احتمال مرگ کمتری نسبت به افرادی داشتند که فلاونوئیدهای زیادی مصرف نمی‌کردند. به علاوه، خوردن مقادیر بیشتر فلاونوئید حتی قبل از تشخیص بیماری پارکینسون با خطر کمتر مرگ در مردان مرتبط است.

افزودن چند وعده غذای غنی از فلاونوئید به رژیم غذایی مبتلایان به پارکینسون در هفته ‌می‌تواند، راهی آسان برای کمک به بهبود امید به زندگی باشد. مصرف بیشتر توت‌ها و میوه‌های‌قرمز-بنفش که سرشار از آنتوسیانین هستند، کمک کننده است.

در حالی که پارکینسون یک بیماری کشنده در نظر گرفته نمی‌شود، عوارض آن ‌می‌تواند منجر به افزایش خطر مرگ شود و مطالعات کمی‌ بررسی کرده‌اند که چگونه رژیم غذایی پارکینسون ‌می‌تواند بر پیش آگهی بیماری تاثیر بگذارد.

برای این مطالعه، محققان داده‌های ‌599 زن و 652 مرد را که اخیراً مبتلا به بیماری پارکینسون تشخیص داده شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند. از شرکت کنندگان پرسیده شد که چند وقت یکبار غذاهای غنی از فلاونوئید مانند چای، سیب، انواع توت‌ها، پرتقال و آب پرتقال مصرف ‌می‌کنند. سپس میزان فلاونوئید مصرفی با ضرب مقدار فلاونوئید آن غذاها در دفعات مصرف آن‌ها محاسبه شد.

پس از در نظر گرفتن عواملی مانند سن و چندین عامل غذایی مانند کل کالری مصرفی و کیفیت کلی رژیم، محققان دریافتند که شرکت کنندگان در گروهی که بالاترین درصد مصرف کنندگان فلاونوئید را داشتند، 70 درصد شانس بیشتری برای زنده ماندن نسبت به پایین ترین گروه داشتند. افرادی که در بالاترین گروه قرار داشتند روزانه حدود 673 میلی گرم فلاونوئید مصرف ‌می‌کردند در حالی که افراد در پایین ترین گروه حدود 134 میلی گرم مصرف ‌می‌کردند.

تجزیه‌ی ‌اثرات فلاونوئید در هر فرد نشان داد که مصرف‌کنندگان آنتوسیانین‌ها که در انواع توت‌ها یافت ‌می‌شود، 66 درصد بیشتر از سایرین شانس بقا داشتند. علاوه بر این، مصرف‌کنندگان فلاوان-3-اول‌ها که در سیب و چای یافت می‌شوند، 69 درصد بیشتر از سایرین شانس بقا داشتند.

فلاونوئیدها آنتی اکسیدان هستند، بنابراین سطح التهاب عصبی مزمن را کاهش ‌می‌دهند، با فعالیت‌های ‌آنزیمی ‌تعامل دارند و از دست دادن نورون‌ها را کند ‌می‌کنند و در برابر زوال شناختی و افسردگی که هر دو با خطر مرگ و میر بالاتر مرتبط هستند، محافظت می‌کنند.

پایان مطلب/

ینک منبع:

https://neurosciencenews.com/flavonoids-parkinsons-19970/