به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیان، روده چندین عملکرد مهم برای بدن را انجام می‌دهد. به ما کمک می‌کند تا مواد مغذی حیاتی را جذب کنیم واز بدن در برابر اجتماع میکروب‌هایی که در روده زندگی می‌کنند محافظت می‌کند.

میکروبیوم روده

میکروبیوم روده انسان یکی از پیچیده‌ترین مکان‌های بدن است که 500-1000 گونه و چندین میلیون ژن را شامل می‌شود. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که یک رابطه دو طرفه پیچیده بین میکروبیوم روده و میزبان وجود دارد که احتمالاً برای سلامت انسان و همچنین در پاتوژنز بیماری نقش دارد. به نظر می‌رسد میکروبیوم روده در هضم غذا و استخراج مواد مغذی، در اصلاح پاسخ ایمنی میزبان، در محافظت در برابر عفونت، در متابولیسم داروها، و در مشارکت و تنظیم متابولیسم میزبان مهم باشد. به همین دلیل، میکروبیوم روده و مولکول‌‌هایی که تولید می‌کنند تأثیرات چشمگیری بر بسیاری از جنبه‌های زیست شناسی و سلامتی ما دارند و باید در روده مهار و کنترل شده و جدا از سایر نواحی حفظ شوند.

دانشمندان به تشریح ارتباطات پیچیده بین انواع مختلف میکروارگانیسم‌ها در دستگاه گوارش انسان و سلامتی ما پرداخته‌اند و در برخی موارد، پیوندهای خاصی بین باکتری‌های مقیم روده و بیماری‌‌ها کشف کرده‌اند. اما میکروبیوم روده شامل چیزهای بیشتری از باکتری‌ها از جمله ویروس‌ها و قارچ‌ها نیز است. برخی از محققان خاطرنشان کرده‌اند که هنگام مطالعه میکروبیوم مهم است که سایر میکروب‌ها را نیز در نظر بگیریم.

مطالعات جدید

تحقیقات جدید نشان داده است که گروهی از قارچ‌های روده (که گاهی اوقات مایکوبیوم روده نامیده می‌شود) می‌توانند به محافظت از روده در برابر آسیب کمک کنند. به نظر می‌رسد این قارچ‌ها بر رفتارهای اجتماعی نیز تأثیر می‌گذارند. این کار بخشی از مجموعه تحقیقاتی در حال توسعه‌ای است که بر محور روده-ایمنی-مغز تمرکز دارد، توسعه محور روده-مغز چندین سال تحت بررسی بوده است. طی این تحقیقات، محققان ارتباط مستقیمی بین یک مسیر ایمنی اصلی ایجاد شده توسط قارچ‌ها در پوشش روده و سیگنال‌های سیستم عصبی که بر رفتار حیوانات تاثیر می‌گذارد کشف کرده‌اند.

محققان همچنین از یک مدل موش برای تعیین محل قرارگیری قارچ‌های روده استفاده کردند و مشخص کردند که مجموعه منحصربه‌فردی از قارچ‌ها معمولاً در مکان‌های خاصی در پوشش روده یا اپیتلیوم یافت می‌شوند. این گونه از قارچ‌ها، به نام قارچ‌های مرتبط با مخاط، در آنجا رشد کرده و با سلول‌های اپیتلیال مجاور تعامل دارند. اگرچه میکروب‌هایی که در مجاورت سطح سلول‌های اپیتلیال قرار دارند پتانسیل تحریک سیستم ایمنی و التهاب مضر را دارند. با این حال، سیستم ایمنی روده سالم دارای مکانیسم‌های متعددی برای تحمل است که از التهاب بیش از حد جلوگیری می‌کند و نکته قابل توجه اینکه، موش‌هایی که حامل این قارچ‌ها در لایه اپیتلیال هستند، در مقایسه با موش‌هایی که این قارچ‌ها را ندارند، در هنگام آسیب یا عفونت روده عملکرد بهتری نیز دارند.

به نظر می‌رسد سلول‌های T که دو سیتوکین به نام‌های IL-22 و IL-17 را آزاد می‌کنند در هر دو مشاهدات دخیل باشند. IL-22 که از قارچ‌ها مشتق می‌شود می‌تواند بر روی اپیتلیوم تأثیر بگذارد و عملکرد مانع آن را تقویت کند. IL-17 تولید شده توسط قارچ‌ها نیز می‌تواند وارد گردش خون شود و در نهایت به گیرنده‌های نورونی برسد. اگر موش‌ها گیرنده IL-17 را در نورون‌های خود نداشته باشند، قابلیت اجتماعی‌پذیری کمتری نشان می‌دهند.

محققان در حال برنامه‌ریزی برای ادامه این کار هستند و می‌خواهند درباره اینکه آیا میکروبیوم روده می‌تواند بر بخش‌های مختلف مغز یا سیستم ایمنی تأثیر بگذارند، اطلاعات بیشتری کسب کنند.

پایان مطلب/

لینک خبر:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4643846/

https://www.nature.com/articles/s41586-021-04177-9

https://www.embl.org/news/science/the-impact-of-drugs-on-gut-microbes-is-greater-than-we-thought/