به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان،‌ یک مطالعه جهانی جدید منتشر شده در BMC Psychiatry گزارش می‌دهد که 34 درصد از افراد مبتلا به اختلال نارسایی پیش از قاعدگی اقدام به خودکشی کرده‌اند.

این مطالعه بزرگترین مطالعه در نوع خود برای بررسی میزان افکار و رفتارهای خودکشی در میان افرادی است که توسط‌ یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی بر اساس رتبه بندی با توجه به علائم روزانه تشخیص داده شده است.

از آن جایی که مطالعات قبلی در مورد خودکشی و ایده پردازی بر معیارهای کمتر معتبر گزارش شده خود در مورد اختلال نارسایی پیش از قاعدگی، که معمولا PMDD نامیده می‌شود، تکیه کرده‌اند، ‌یافته‌های جدید قوی ترین شواهد علمی‌تا به امروز را ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد این اختلال احتمالاً‌ یک عامل مستقل در ایجاد افکار و اعمال خودکشی است. .

نرخ بسیار نگران کننده ای از افکار و تلاش‌های خودکشی در میان مبتلایان به PMDD کشف شده است که بر نیاز به ضرورت مطالعه بر این موضوع را برجسته می‌کند.

این‌یافته‌ها شواهد قدرتمندی را ارائه می‌دهند که نشان می‌دهد ارتباط بین PMDD و خودکشی مستقل از افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه‌یا سایر شرایط سلامت روان است که به افزایش ایده‌پردازی معروف است.

اختلال نارسایی پیش از قاعدگی‌ یک اختلال چرخه ای و مبتنی بر هورمون است که تقریباً از هر 20 زن در سن باروری که در بدو تولد به عنوان زن انتخاب شده‌اند، 1 نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این عارضه علیرغم گزارش بیماران مبنی بر اضطراب ناتوان کننده، ناامیدی و انواع علائم فیزیکی در دو هفته قبل از قاعدگی، اغلب توسط پزشکان تشخیص داده نشده، اشتباه تشخیص داده می‌شود‌یا به طور کامل نادیده گرفته می‌شود.

برای درک بهتر PMDD، محققان اطلاعات حاصل از بررسی جهانی اختلالات پیش از قاعدگی را تجزیه و تحلیل کردند که شامل 3153 نفر از بیش از 56 کشور و بیش از 2000 پاسخ بود.

تجزیه و تحلیل اطلاعات ارائه شده توسط 599 پاسخ دهنده که تشخیص قبلی بر اساس رتبه بندی روزانه PMDD توسط یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی را گزارش کردند (23٪ از پاسخ دهندگان) نشان داد که 34٪ در طول‌ یک دوره PMDD اقدام به خودکشی کرده‌اند. به طور متوسط، تشخیص دقیق PMDD در بیماران بعد از 12 سال و پس از ویزیت حدود 6 متخصص گذاشته شد.

درآمد کم تا متوسط، سابقه افسردگی ماژر ‌یا اختلال استرس پس از سانحه و پوچی (تجربه نکردن زایمان) پیش‌بینی‌کننده افکار و اقدامات خودکشی فعال در طول زندگی بودند.

داده‌ها نشان می‌دهد که زنانی که از نظر نوروبیولوژیکی به تغییرات هورمونی حساس هستند، مانند PMDD، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای افکار و رفتار خودکشی باشند.

PMDD‌ یک عدم تعادل هورمونی نیست. این‌ یک حساسیت نوروبیولوژیکی به تغییرات طبیعی در سطح پروژسترون و استروژن است.

در حالی که PMDD از سال 2013 به عنوان‌ یک اختلال افسردگی اساسی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی گنجانده شده است، هنوز هیچ غربالگری استاندارد توصیه شده ای برای افکار خودکشی در بیماران مبتلا به این بیماری وجود ندارد.

پایان مطلب/

لینک منبع

https://neurosciencenews.com/pmdd-suicide-20820/