به گزارش پایگاه اطللاع رسانی بنیان، در طول دو دهه گذشته، درمان‌های پیچیده سرطانی متعددی به نام ترکیبات‌ دارویی آنتی‌بادی (ADCs) در آزمایش‌های بالینی آزمایش شده و برای استفاده در بیماران تأیید شده‌اند. محققان اخیراً تجزیه و تحلیل جامعی از چندین پایگاه داده علمی را برای تشریح سمیت‌های بالقوه مرتبط با این داروها انجام دادند. یافته‌های آنها به صورت آنلاین در ورنال Cancer منتشر شده است.

یک ADC ساختار پیچیده‌ای دارد که از یک آنتی‌بادی تشکیل شده است که پروتئین بیان شده روی سلول‌های سرطانی را هدف قرار می‌دهد، یک ترکیب سمی برای از بین بردن سلول‌های هدف و یک پیوند‌‌دهنده برای پیوستن به این دو وجود دارد که اثربخشی بالینی و سمیت ADCها تحت تأثیر هر بخش است. در سال 2000، gemtuzumab ozogamicin اولین ADC مورد تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده بود و تا به امروز بیش از 12 ADC در سراسر جهان تایید شده است. برای بررسی عوارض جانبی مرتبط با ADC های مختلف، تیمی به سرپرستی پروفسور هونگ ژو از بیمارستان Xiangya، دانشگاه مرکزی جنوبی، در چین، یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز کارآزمایی های بالینی منتشر شده ADC ها را انجام دادند که سمیت‌های مرتبط با درمان را گزارش کردند.

محققان 169 کارآزمایی مرتبط با 22492 بیمار را کشف کردند. بروز عوارض جانبی مرتبط با درمان 91.2 درصد برای همه حوادث و 46.1 درصد برای عوارض جانبی جدی (درجه 3 یا بالاتر) بود. شایع‌ترین عوارض جانبی به طور کلی عبارت بودند از لنفوپنی (گلبول‌های سفید بسیار کم)، حالت تهوع، نوتروپنی (نوتروفیل‌های بسیار کم، نوعی گلبول سفید خون)، تاری دید و نوروپاتی محیطی (درد عصبی در دست‌ها و پاها). شایع‌ترین عوارض جانبی جدی عبارت بودند از نوتروپنی، هیپوستزی (عدم حساسیت)، ترومبوسیتوپنی (پلاکت‌های خون بسیار کم)، نوتروپنی همراه با تب، و لنفوپنی. برخی از ADCها با میانگین بروز عوارض جانبی بالاتر مرتبط بودند.

طبق گفته محققان این مطالعه، به نظر می‌رسد ADC های مختلف در عوارض جانبی مرتبط با درمان متفاوت باشند و این نتایج می‌تواند مرجع مهمی برای پزشکان و بیماران در مورد نحوه رسیدگی به سمیت ADC ها در عمل بالینی فراهم کند.

پایان مطلب./