به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، ژن‌های MYC و پروتئین‌های آن‌ها نقش اصلی را در پیدایش و توسعه تقریباً همه سرطان‌ها بازی می‌کنند. آنها باعث رشد کنترل نشده و متابولیسم تغییر یافته سلول‌های تومور شده و به تومورها کمک می‌کنند تا از سیستم ایمنی پنهان شوند. پروتئین‌های MYC همچنین فعالیتی را نشان می‌دهند که قبلاً ناشناخته بود و اکنون درهای جدیدی را برای تحقیقات سرطان باز می‌کند. آنها کره‌های توخالی را تشکیل می‌دهند که از بخش‌های حساس ژنوم محافظت می‌کنند. اگر این کره‌های MYC از بین بروند، سلول‌های سرطانی خواهند مرد. محققان متقاعد شده دریافتد که کشف آنها یک تغییر رویکرد برای تحقیقات سرطان بوده و یک پیشرفت مهم در مسیر راهبردهای درمانی جدید.

کره‌های توخالی از مکان‌های حساس DNA محافظت می‌کنند.

محققان دریافتند زمانی که سلول‌های آزمایشگاهی تحت شرایط استرسی مشابه با سلول‌های تومور با رشد سریع قرار می‌گیرند، پروتئین‌های MYC در هسته سلولی خود را به طرز چشمگیری بازآرایی می‌کنند. آنها به هم می‌پیوندند و کره‌های توخالی متشکل از هزاران پروتئین MYC را تشکیل می‌دهند. کره‌های توخالی تک‌تک مکان‌های حساس ژنوم را احاطه کرده و از آن‌ها محافظت می‌کنند. دقیقاً مکان‌هایی که دو نوع آنزیم می‌توانند با هم برخورد کنند. آنزیم‌هایی که DNA را برای سنتز RNA فرا می‌خوانند و آنزیم‌هایی که DNA را تکثیر می‌کنند. هر دو را می‌توان به عنوان دو قطار در نظر گرفت که تنها در یک مسیر، روی DNA حرکت می‌کنند. بنابراین کره‌های توخالی از برخورد دو آنزیم جلوگیری می‌کنند. تیم Würzburg توانست این مشاهدات را در سلول‌های سرطانی تایید کند. اگر عملکرد محافظتی کره‌های پروتئینی به‌طور تجربی خاموش شود، برخورد آنزیم‌ها رخ می‌دهد و در نتیجه شکستگی‌های متعدد در DNA رخ می‌دهد که در نهایت سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد.

داروهای موثر خاص را جستجو کنید.

به گفته محققان مطالعه، این مشاهدات درک ما را از اینکه چرا پروتئین‌های MYC برای رشد سلول‌های تومور بسیار حیاتی هستند، متحول می‌کند. یافته‌های جدید همچنین این سوال را مطرح می‌کند که آیا می‌توان داروهایی تولید کرد که به طور خاص از تشکیل کره‌های توخالی جلوگیری کند یا خیر.