به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یک اختلال عملکرد غدد درون ریز است که با تعداد بی شماری از اختلالات متابولیک و نرخ بالای ناباروری همراه است. به منظور کمک به مدیریت آن، چندین مداخله سبک زندگی/رژیم غذایی مورد ارزیابی قرار گرفته است. رژیم کتوژنیک بسیار کم کالری (VLCKD) نه تنها در چاقی بلکه در درمان سایر بیماری‌های متابولیک نیز فواید امیدوارکننده‌ای را نشان می‌دهد. نشان داده شده است که کاهش وزن در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک باعث بهبود اختلالات متابولیک و ترکیب بدن می‌شود، اما هیچ اتفاق نظری در مورد الگوی غذایی ایده آل یا ترکیب درشت مغذی‌ها وجود ندارد. شواهدی وجود دارد که نقش احتمالی رژیم غذایی مدیترانه‌ای را در بهبود ناباروری (همراه با سایر مزایای متابولیک شناخته شده) در زنان مبتلا به PCOS تأیید می‌کند. 
رویکرد تغذیه‌ای به PCOS
PCOS قبلاً با تغییرات در ترکیب بدن و اختلالات متابولیسم کربوهیدرات‌ها مرتبط بوده است. علاوه بر این، در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک و چاقی، تغییرات قابل توجهی در متابولیسم کربوهیدرات، لیپید و اسید آمینه با علائم متابولومیک خاص شناسایی شده است. مطالعات نشان می‌دهد که چاقی، IR و هیپرانسولینمی جبرانی همزمان با التهاب مزمن درجه پایین در این سندرم وجود دارند. همانطور که قبلا ذکر شد، زنان مبتلا به PCOS اغلب IR دارند. بنابراین، از جمله اهداف اصلی تغذیه درمانی برای زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک، کاهش IR و بهبود عملکرد تولیدمثلی از مهمترین اهداف می‌باشد. کاهش 5 تا 10 درصد از وزن معمول می‌تواند عملکرد تولید مثل را بهبود بخشد. این هدف ممکن است تنها با کاهش وزن محقق نشود. از این رو، کاهش مصرف غذاهای غنی از اسیدهای چرب و شاخص گلیسمی بالا (GI) و افزایش دریافت اسیدهای چرب غیراشباع امگا 3، ویتامین D و غذاهای غنی از کروم ممکن است مزایای بیشتری را به همراه داشته باشد.
رژیم غذایی مدیترانه‌ای
یکی از مداخلات غذایی اصلی که در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک ارزیابی می‌شود، رژیم مدیترانه‌ای (MD) است که ثابت شده است که اثر ضد التهابی دارد و به کاهش وزن بدن کمک می‌کند. MD بر اساس مصرف منظم فیبر، ویتامین‌ها، آنتی اکسیدان‌ها، و همچنین چربی‌های غیر اشباع، کربوهیدرات‌های با GI پایین و مصرف متوسط پروتئین حیوانی است. اثر ضد التهابی این رژیم غذایی به تولید اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه ناشی از میکروبیوتا ناشی از فیبر غذایی و مصرف زیاد اسیدهای چرب غیراشباع امگا 3 و آنتی اکسیدان‌ها نسبت داده می‌شود. 
رژیم کتوژنیک
رژیم کتوژنیک (KD) مبتنی بر مصرف کم کربوهیدرات، سطوح بالای چربی (بیش از 70 درصد کالری مصرفی)، با اجتناب از پروتئین اضافی است که منجر به تولید بالای کتون‌ها (عمدتا استواستات و β-هیدروکسی بوتیرات) و کتوز تغذیه‌ای می‌شود. یک اثر قابل توجه KD برای PCOS، فعال شدن AMPK و SIRT1 است. پس از فعال شدن، SIRT1 و AMPK به طور مثبت بر هموستاز گلوکز تأثیر می‌گذارد و حساسیت به انسولین را بهبود می‌بخشد. KD معمولا در درمان بیماری‌های سیستم عصبی استفاده می‌شود، اما تحقیقات نشان داد که می‌تواند یک استراتژی معتبر برای درمان بیماری‌های متابولیک، T2D، چاقی و بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) باشد. این نوع رژیم باعث کاهش ترشح انسولین پس از غذا می‌شود، اما به نوبه خود، IR را با کاهش وزن و کاهش توده چربی معکوس می‌کند. 
رژیم‌های غذایی با شاخص گلیسمی پایین
این رژیم‌ها توسط اکثر کربوهیدرات‌ها از منابع GI پایین مشخص می‌شوند. رژیم‌های غذایی با GI بالا ممکن است مستقیماً بر IR از طریق تأثیرشان بر گلوکز خون، اسیدهای چرب آزاد و ترشح هورمون‌های تنظیم‌کننده تأثیر بگذارند. برخی از داده‌ها نشان می‌دهد که GI از کل کربوهیدرات دریافتی مهم تر است. این نوع رژیم غذایی در درمان PCOS رایج شده است. ظاهراً، زنان مبتلا به PCOS غلظت گلوتاتیون پراکسیداز کمتری نسبت به زنان سالم دارند. بنابراین، پیشنهاد شده است که رژیم غذایی با GI پایین با افزایش غلظت اسید اوریک و فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز، التهاب را در زنان مبتلا به PCOS کاهش می‌دهد.
رژیم غذایی دیگر
حبوباتی مانند عدس، نخود، لوبیا و نخود سرشار از فیبر، حاوی کربوهیدرات‌های پیچیده با GI پایین و پروتئین‌های با کیفیت بالا، چربی کم هستند و منبع ضروری ریزمغذی‌ها هستند. در افراد سالم، این رژیم غذایی برای جلوگیری یا کاهش IR نشان داده شده است. محققان اثرات یک رژیم غذایی مبتنی بر GI پایین را با رژیم غذایی درمانی همراه با تغییرات سبک زندگی (TLC) بر معیارهای قلبی متابولیک در زنان مبتلا به PCOS مقایسه کردند. گروهی از زنانی که این رژیم غذایی را داشتند نسبت به گروه TLC کاهش بیشتری در سطح کل زیر منحنی (AUC) برای پاسخ انسولین به تست تحمل گلوکز خوراکی 75 گرمی نسبت به گروه TLC داشتند و نمایه لیپیدی را بهبود بخشیدند، که نشان می‌دهد حبوبات رژیم غذایی ممکن است در بهبود عوامل خطر متابولیک قلبی در زنان مبتلا به PCOS مؤثرتر باشد.
سایر مداخلات تغذیه‌ای
تعدادی از مداخلات تغذیه‌ای اضافی برای تأثیر آن‌ها بر PCOS ارزیابی شده است. بررسی مطالعات نشان داد که ایزومرهای myo- و D-chiro-اینوزیتول ممکن است در بهبود پروفایل‌های متابولیک و عملکرد تخمدان و در بیماران مبتلا به PCOS موثر باشند، اما داده‌های بیشتری (عمدتاً مطالعات طولی و مداخله‌ای) مورد نیاز است. محققان دیگر یک RCT برای ارزیابی اثرات مکمل‌های پروبیوتیک و سلنیوم در یک گروه 60 نفره از زنان مبتلا به PCOS انجام دادند. آن‌ها به طور تصادفی 8 × 109 CFU در روز پروبیوتیک حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، لاکتوباسیلوس رویتری، لاکتوباسیلوس فرمنتوم و بیفیدوباکتریوم بیفیدوم به همراه 200 میکروگرم در روز مکمل‌های سلنیوم یا دارونما را به مدت 12 هفته دریافت کردند. نویسندگان دریافتند که گروه مکمل به طور قابل توجهی سطوح تستوسترون، هیرسوتیسم، سطوح CRP با حساسیت بالا و وضعیت اکسیداتیو اندازه گیری شده توسط سطوح مالون دی آلدئید پلاسما را بهبود بخشید. آن‌ها همچنین تفاوت‌های قابل توجهی را در افزایش وضعیت آنتی اکسیدانی کل و گلوتاتیون در پلاسما در مقایسه با گروه دارونما نشان دادند.
PCOS و VLCKD
رویکردهای غذایی برای PCOS به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته است، اما داده‌ها فقط به کوتاه‌مدت محدود می‌شوند و این سوال بی‌پاسخ باقی می‌ماند که آیا پروتکل برتر برای این وضعیت وجود دارد یا خیر. PCOS با چاقی، تغییرات وزن، بیماری‌های قلبی عروقی و تغییرات متابولیسم کربوهیدرات‌ها مانند ترشح IR و انسولین مرتبط است. بنابراین هیپرانسولینمی تولید هورمون‌های جنسی را مختل می‌کند. به دلیل نقش مهم التهاب مزمن در پاتوژنز بسیاری از بیماری‌های مزمن و عوارض مرتبط ناشی از سندرم تخمدان پلی کیستیک در زنان در تمام طول زندگی، نیاز فوری به اجرای یک مداخله غذایی ضد التهابی برای درمان PCOS وجود دارد. از مقالات تحلیل شده در این رابطه، مدیریت وزن و محدودیت کالری از ارکان درمان IR هستند. کاهش وزن در زنان مبتلا به PCOS می‌تواند IR، فشار خون بالا، دیس لیپیدمی، T2D و سایر عوارض مرتبط را بهبود بخشد، اما توزیع ایده آل درشت مغذی‌ها هنوز استاندارد نشده است.
شیوع جهانی PCOS در بین زنان در سن باروری بسیار بالا است. علاوه بر این، پیامدهای آن به اندازه کافی قابل توجه است که ارزیابی مداخلات تغذیه‌ای ممکن را توجیه کند. اگرچه PCOS اغلب با چاقی همراه است، بیماران PCOS با وزن طبیعی نیز وجود دارند. در صورت اضافه وزن یا چاقی، هدف از مداخله کاهش وزن بدن و حفظ آن در محدوده طبیعی است.
پایان مطلب/