به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، مهارکننده‌های نقطه بازرسی ایمنی به استاندارد مراقبت برای بیماران مبتلا به ملانوم پیشرفته، درجهت بهبود بقا تبدیل شده‌اند، اما فقط برخی از بیماران به این ایمونوتراپی پاسخ می‌دهند و از مزایای طولانی مدت آن بهره‌مند می‌شوند. طبق گفته محققان، فقدان پاسخ طولانی مدت با نارسایی حافظه ایمونولوژیک ضد تومور مرتبط است. گزینه های درمانی ملانوم پیشرفته برای بیمارانی که به این نوع درمان پاسخ نمی‌دهند، محدود است.

مطالعه جدیدی که توسط محققان مرکز سرطان ییل در دانشکده پزشکی انجام شد، نشان می‌دهد که جمعیت خاصی از سلول‌های CD8+ که با IL-7R مشخص شده‌اند، نقش مهمی در درک بهتر حافظه ضد تومور دارند. این سلول‌های ایمنی همچنین با استفاده از درمان‌های اپی‌ژنتیکی که اغلب اندازه تومور را کاهش می‌دهند، استراتژی‌های درمانی جدید بالقوه‌ای را ارائه می‌دهند. این تحقیق جدید در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد. نویسنده اول مقاله، گوران میسویچ، مربی پوست و همکار در آسیب شناسی پوست در دانشکده پزشکی ییل، طی این مطالعه افزود: شناسایی سلول‌های ایمنی که واسطه حافظه ضد تومور هستند، ما را به درک پاسخ ایمنی به ملانوما و ابداع راه‌هایی برای تقویت آن نزدیک می‌کند.

تیم تحقیقاتی این مطالعه از امکان برنامه ریزی مجدد اپی‌ژنتیکی سلول‌های T برای ایجاد درمان‌های مبتنی بر سلول بهتر برای سرطان هیجان زده‌اند. این مطالعه شکل‌گیری حافظه ضد توموری را پس از درمان با مهارکننده نقطه بازرسی ایمنی و جراحی در مدلی از ملانوما بررسی کرده است. همچنین نشان داد که اکثر سلول‌های T واکنش‌دهنده به تومور، در غدد لنفاوی سطوح بالایی از گیرنده IL-7R را بیان می‌کنند و مسدود کردن گیرنده، از تشکیل حافظه ضد تومور جلوگیری می‌کند. این مطالعه یک عملکرد ضد توموری قوی در این جمعیت را نشان داد که می‌تواند با یک داروی اپی‌ژنتیک تقویت شود. استفاده از سلول‌های تقویت شده اپی‌ژنتیکی به عنوان یک "درمان زنده" منجر به کاهش قابل توجه اندازه تومور ملانوما در 75٪ موارد شد.

پایان مطلب./