به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، محققان دریافتند که سلول‌های ایمنی که ماه‌ها قبل از ابتلا به آنفولانزا در افراد وجود دارند، می‌توانند با دقت بیشتری نسبت به روش‌های فعلی علائم را پیش‌بینی کنند که در درجه اول به سطوح آنتی‌بادی متکی هستند. این مطالعه نشان داد که برخی از سلول‌های ایمنی با افزایش حفاظت مرتبط هستند، در حالی که سایر سلول‌های ایمنی با افزایش حساسیت به ایجاد علائم، پس از ابتلا به ویروس مرتبط هستند. این یافته‌ها پیامدهایی برای رویکردهای جدید بهداشت عمومی دارد و امروز در Nature Immunology منتشر شده است. همچنین محققان این مطالعه افزودند: برای دهه‌ها، این موضوع در حال بررسی و پژوهش بود که چرا برخی افراد با عفونت‌ها بیمار می‌شوند و برخی نه. این یکی از بهترین تلاش‌ها برای کشف آنفولانزا است. بسیاری از پارامترهای ایمنی مختلف از نمونه خون مورد بررسی قرار گرفت و با محافظت در برابر علائم عفونت یا حساسیت به آن مرتبط است.

بهبود عملکرد ایمنی ضد آنفولانزا

محققان دریافتند که داشتن مجموعه‌ای متنوع از سلول‌های ایمنی از نظر عملکردی با افزایش محافظت در برابر علائم آنفولانزا مرتبط است. این گروه تحقیقاتی این سلول‌ها را با مقایسه سلول‌های ایمنی موجود در خون بیمارانی که علائم عفونت آنفولانزا داشتند با بیمارانی که بدون علامت یا بدون عفونت بودند، شناسایی کردند. نمونه‌های خونی که تا شش ماه قبل از آن فصل به آنفولانزا مبتلا شده بودند، مجموعه‌های بسیار متفاوتی از سلول‌های ایمنی را در دو گروه نشان داد. گروهی که علائم نداشتند نه تنها از نظر عملکردی دارای مجموعه‌ای متنوع از سلول‌های ایمنی بودند، بلکه این سلول‌ها با یک پاسخ طولانی مدت خاص آنفولانزا نیز همراه بودند که گاهی اوقات پاسخ حافظه نامیده می‌شود. بیماران مبتلا به علائم تمایل به داشتن مجموعه مشابه‌تری از سلول‌های ایمنی التهابی دارند که احتمال بیشتری دارد در یک پاسخ غیراختصاصی، از نظر عملکردی باریک و کوتاه مدت دخیل باشند. این تجزیه و تحلیل شامل داوطلبانی بود که تحت نظارت یک مطالعه بیماری شبه آنفولانزای همگروهی مبتنی بر جامعه (SHIVERS-II) در نیوزیلند بودند. SHIVERS-II شامل گروه منحصر به فردی از بیماران داوطلب است که مطالعه در طول زمان، از جمله اطلاعات سلامتی آنها را ردیابی می‌کند.  برای این مطالعه، داوطلبان به طور منظم خونگیری می‌شدند تا دانشمندان بتوانند سلول‌های ایمنی آنها را بررسی کنند که با محافظت در برابر علائم آنفولانزا مرتبط است. محققان این مطالعه افزودند: نتایج نشان داد که تعادل سلول‌های ایمنی مختلف در افراد می‌تواند بسیار مغرضانه باشد. شما ممکن است یک ارتش سلولی ایمنی ایجاد کنید که در مبارزه با یک نوع عفونت استثنایی باشد، اما پس از آن ممکن است احساس بیماری در شما از نوع دیگری از عفونت ایجاد شود. با درک اینکه کدام سلول‌های ایمنی برای مبارزه با آنفولانزا بهترین هستند، می‌توانیم طراحی واکسن‌هایی برای تحت فشار قرار دادن آن دسته از جمعیت‌هایی که بیشترین محافظت را دارند، شروع کنیم .وی افزود: وضعیت ایمنی پایه قبل از واکسیناسیون به طور قابل توجهی در سن، جنس، وضعیت واکسیناسیون، سابقه عفونت و موارد دیگر متفاوت است. با درک انواع مختلف پروفایل‌های ایمنی که می‌توانند پاسخ‌های محافظتی ارائه دهند، می‌توان پلتفرم‌های واکسن خود را برای جمعیت‌هایی با وضعیت‌های ایمنی پایه مشخص طراحی و بهینه کرد. برای توسعه رویکردهای مناسب آینده، فشار برای نوع خاصی از سلول یا پروتئین های ایمنی خاص، مانند آنتی بادی ها، اهمیت کمتری نسبت به ارزیابی مشارکت جمعی همه سلول های ایمنی دارد، که ممکن است آسان‌تر از روش‌های فعلی باشد. این بدان معناست که می‌توان حفاظت یا حساسیت را در سطح نمایه سلولی به طور گسترده‌تری ارزیابی کرد و ارزیابی آن را در بین مطالعات آسان‌تر نمود. در واقع، این مطالعه نشان داد که افرادی که برای آنفولانزا واکسینه شده بودند، به طور کلی سلول‌های ایمنی محافظتی ضد آنفولانزا را افزایش دادند و شانس اجتناب از علائم را افزایش دادند. به نظر می‌رسد آن دسته از افراد نادری که واکسینه نشده بودند و از علائم اجتناب می‌کردند، مجموعه‌ای از سلول‌های ایمنی داشتند که عملکرد سلول‌های محافظ را در جمعیت واکسینه شده تقلید می‌کردند. این ممکن است توضیح دهد که چرا برخی از افراد کمتر از سایرین تحت تأثیر آنفولانزا قرار می‌گیرند، حتی زمانی که واکسینه نشده‌اند، اما همچنان نشان می دهد که واکسیناسیون بهترین شانس را برای اجتناب از علائم ایجاد می‌کند. یکی از راه‌های تشویق به جذب این واکسن، تعیین دقیق خطر ذاتی در واکسینه نشدن است.

بهبود پیش بینی خطر با افزودن به آنتی بادی‌ها

با شناسایی انواع سلول های مرتبط با محافظت یا حساسیت در برابر آنفولانزا، آینده نویدبخش بهبود پیش بینی خطر آنفولانزا است. پزشکان و سازندگان واکسن به طور سنتی حساسیت آنفولانزا را با بررسی آنتی‌بادی‌های ضد آنفولانزا در جریان خون پیش بینی می‌کنند. آنتی‌بادی‌ها پروتئین‌هایی هستند که با توانایی ویروس برای آلوده کردن سلول‌ها تداخل می‌کنند. آنها توسط نوع خاصی از سلول‌های ایمنی به نام سلول B تولید می‌شوند. این مطالعه نشان داد که وجود مجموعه متنوعی از سلول‌های ایمنی، با نسبت بالایی از سلول‌های T کمکی، سلولی که در پاسخ ایمنی طولانی‌مدت که به سلول‌های B کمک می‌کند،نقش دارد. محققان این مطالعه افزودند که فقط با شناسایی جمعیت‌های سلولی خاص و ترکیب آن با داده‌های آنتی‌بادی سرولوژیکی، می‌توان چنین پیش بینی‌های قوی‌ای انجام داد. همچنین ممکن است ابزارهای لازم برای درک حساسیت به عفونت از قبل در دست باشد. اکنون فقط می‌توان این کار را در آزمایشگاه انجام داد، اما شگفت‌انگیز و بالقوه هیجان‌انگیز است که روزی ممکن است به نقطه‌ای برسیم که به راحتی بتوانیم افراد در معرض خطر را شناسایی کنیم. علاوه بر قوی‌ بودن پیش‌بینی‌ها از بررسی انواع سلول‌ها، زمان‌بندی نیز غیرمنتظره بود. نمونه‌ها تا شش ماه قبل از ابتلا به آنفولانزا گرفته شدند، اما همچنان پیش‌بینی‌های قوی ایجاد کردند و امکانات جدیدی را برای سلامت عمومی باز کردند. سرپرست این تیم تحقیقاتی افزود: نکته هیجان انگیز این است که ما می‌توانیم زیرمجموعه‌ای از افراد را در ابتدای فصل آنفولانزا شناسایی کنیم که ممکن است احتمال بیشتری برای ابتلا به آنفولانزای علامتی داشته باشند. همچنین قبل از اینکه ویروس حتی در جمعیت باشد، پیش‌بینی کنیم که چه کسی ممکن است در معرض خطر باشد. این می‌تواند فرصت‌های جدیدی را برای جلوگیری از آنفولانزا ایجاد کند. در حالی‌که محققان آنفولانزا اکنون ممکن است فرصت‌های جدیدی در پیشگیری از آنفولانزا داشته باشند، نتایج آن پیام طولانی مدت ویروس‌شناسی و ایمونولوژی را نیز تایید کرد. محققان این مطالعه افزودند: نتایج مجدداً تأکید می‌کند که واکسیناسیون از علائم آنفولانزا جلوگیری می‌کند و اکنون می‌توان به افزایش سطح سلول‌های ایمنی مرتبط با این محافظت اشاره نمود.

پایان مطلب./