به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، بیماری آلزایمر (AD) در سن شروع، تظاهرات و شدت آن بسیار متفاوت است. اخیراً، ژن SORL1 توجه بیشتری را به خود جلب کرده است زیرا تغییرات در این ژن با شروع زودرس و دیررس بیماری آلزایمر مرتبط است. با این حال، اطلاعات کمی در مورد اینکه چگونه آسیب به SORL1 منجر به بیماری می‌شود، شناخته شده است. محققان با استفاده از سلول‌های بنیادی بیماران مبتلا به آلزایمر، دریافتند که از دست دادن عملکرد طبیعی SORL1 منجر به کاهش دو پروتئین کلیدی که در بیماری آلزایمر نقش دارند و نقش اساسی در نورون‌های افراد سالم دارند. نتایج آنها که در Cell Reports منتشر شد، یک استراتژی جدید بالقوه را برای درمان بیماری آلزایمر، به ویژه برای بیمارانی که به درمان‌های موجود پاسخ نمی‌دهند، پیشنهاد می‌کند.

محققان این مطالعه ذکر کردند که درک زیرشاخه‌های بیماری آلزایمر در زمینه تحقیقات عصب‌شناسی نسبتاً جدید است. این مطالعه در حال رسیدن به یک رویکرد دقیق عصب شناسی است، که با آن می‌توان بهتر پیش بینی کرد که کدام بیماران ممکن است به استراتژی‌های درمانی آلزایمر که به ژن‌های خاصی حمله می‌کنند یا به مشکلاتی را که ایجاد می‌کنند پاسخ دهند. از نظر تاریخی، محققان سه عامل ژنتیکی قوی در بیماری آلزایمر (APP، PSEN1 و PSEN2) را مطالعه کرده‌اند که معمولاً در بیماری ارثی و زودرس (تشخیص بیماری آلزایمر قبل از 65 سالگی) جهش پیدا می‌کنند. مدل‌های پیش بالینی و سیستم‌های مبتنی بر سلول تا حد زیادی به جهش در این ژن‌ها برای مدل‌سازی این بیماری متکی هستند، حتی اگر در بسیاری از افراد مبتلا به آلزایمر دیررس (پراکنده)، یک تعامل پیچیده‌تر بین ژن‌ها، سبک زندگی و محیط، نشان‌دهنده این بیماری باشد. . ویژگی‌های عصبی کلیدی در بیماری آلزایمر ، از جمله فراوانی پلاک‌های آمیلوئید بتا در مغز، در افراد مختلف نیز متفاوت است. محققان این مطالعه نقش رهبری را در درک اساس مولکولی و ژنتیکی ، از جمله اکتشافات کلیدی مرتبط با پروتئین آمیلوئید، ایفا کردند. دو درمان جدید ضد آمیلوئید، aducanumab و lecanemab، به ترتیب تایید شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده تسریع و تایید سنتی دریافت کرده‌اند، اما همه بیماران به این داروها پاسخ نمی‌دهند و نیاز به گزینه‌های درمانی دیگر را تضمین می‌کنند. در این مطالعه جدید، محققان از یک رویکرد مبتنی بر سلول‌های بنیادی استفاده کردند که تنوع ژنتیکی طبیعی را در بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر مورد بررسی قرار داد تا بینشی در مورد مسیر جایگزین درمانی به دست آورد. محققان از فناوری CRISPR برای حذف ژن SORL1 از سلول‌های بنیادی پیش ساز استفاده کردند که از شرکت کنندگان در دو گروه تحقیقاتی آلزایمر، مطالعات نظم و پروژه حافظه عجله و پیری مشتق شده بود. آنها سلول های بنیادی را برنامه ریزی کردند تا به چهار نوع مختلف سلول مغزی تمایز یابند تا تأثیر حذف SORL1 را بر هر نوع سلول بررسی کنند. چشمگیرترین تاثیر در نورون‌ها و یک سلول پشتیبان در مغز (آستروسیت‌ها) مشاهده شد، با نورون های فاقد SORL1 که کاهش قابل توجهی را در سطوح دو پروتئین کلیدی APOE و CLU در بیماری آلزایمر نشان دادند. بدون APOE و CLU، نورون‌ها نمی‌توانند به درستی لیپیدها را تنظیم کنند، لیپیدها در قطراتی تجمع می‌کنند که ممکن است توانایی‌های نورون‌ها برای برقراری ارتباط با یکدیگر را مختل کند. محققان نتایج آزمایشگاهی خود را با بررسی تنوع ژنتیکی طبیعی در بیان SORL1 در بافت مغز 50 عضو از گروه‌های مورد مطالعه تأیید کردند و همچنین دریافتند که فعالیت کمتر SORL1 در نورون‌ها با کاهش APOE و CLU در این افراد مرتبط است. محققان به مطالعه سایر مسیرهایی که ممکن است به آلزایمر منجر شوند، مانند مسیرهای مربوط به میکروگلیا (سلول‌های مغزی که عملکردهای ایمنی را انجام می دهند) ادامه می‌دهند. محققان امیدوارند با استفاده از مدل‌ها و تکنیک‌های مطالعه که نشان‌دهنده آلزایمر در جمعیت عمومی است، مسیرهای بیولوژیکی دیگری را که در این بیماری مهم هستند شناسایی کنند.

محققان افزودند که این مطالعه یکی از اولین مطالعه‌هایی است که روی سلول‌های انسانی از مجموعه بزرگی از افراد انجام شده است که سعی در درک تشخیص مولکولی دارد که با SORL1 شروع می‌شود، اکنون مشاهده می‌شود که با APOE همگرا شده است.این تحقیقات به اهمیت توسعه مداخلاتی اشاره دارد که سایر مسیرهای مولکولی را برای بیماری آلزایمر هدف قرار می‌دهند. هرچه بیشتر بتوان تفاوت‌های زیرگروه خاص در بیماری آلزایمر را درک کرد، بهتر می‌توان مداخلات درمانی منطقی را برای رفع مشکل طراحی نمود که در درجه اول عامل تشخیصی اساسی در هر بیماری است.

پایان مطلب./