به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، یک مطالعه اخیر منتشر شده در مجله آمریکایی تغذیه بالینی این فرضیه را بررسی کرد که مصرف بیشتر گلوتن در اوایل دوران کودکی ممکن است با خطر بالاتر ابتلا به خودایمنی بیماری سلیاک (CDA) و بیماری سلیاک مرتبط باشد. آن‌‌ها الگو‌های غذایی مستقل از گلوتن را به دلیل نقش نسبی آن‌‌ها در CDA و خطر بیماری سلیاک در کودکانی که از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به این شرایط بودند، بیشتر ارزیابی کردند. نتایج مطالعه بلندمدت گروهی بزرگ آن‌‌ها نشان داد که مصرف بالای چربی‌‌های گیاهی و شیر در سن نه ماهگی با کاهش خطر CDA مرتبط است. در سن 24 ماهگی، مصرف زیاد چربی‌‌های گیاهی، آب میوه‌‌ها و گندم، خطر CDA را افزایش می‌دهد که با مصرف کم شیر، گوشت و جو دوسر افزایش می‌یابد. این یافته‌‌ها ارتباط بین رژیم غذایی و خطر خود ایمنی را در کودکان مستعد ژنتیکی در دو سال اول زندگی آن‌‌ها نشان می‌دهد.

بیماری سلیاک و رژیم غذایی

بیماری سلیاک یک اختلال خودایمنی مزمن است که با واکنش ایمنی به گلوتن رژیم غذایی مشخص می‌شود و در نتیجه به پوشش روده کوچک آسیب می‌رساند. علائم شامل اسهال، نفخ، خستگی، کم خونی و در موارد شدید پوکی استخوان است. بیماری سلیاک یک بیماری شایع است که تخمین زده می‌شود 1.4 درصد از کل انسان‌‌ها را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار دهد. تحقیقات ‌هاپلوتیپ‌های آنتی ژن لکوسیت انسانی (HLA)-DQ2 و DQ8 را به شدت با این بیماری مرتبط دانسته‌اند. با این حال، این استعداد ژنتیکی تنها نیمی از خطر کلی بیماری را تشکیل می‌دهد، که نشان می‌دهد قرار گرفتن در معرض محیطی (رژیم غذایی) نقش مهمی‌ در تظاهرات بیماری ایفا می‌کند. مطالعات در مورد ارتباط بین الگو‌های غذایی (تمام قرار گرفتن در معرض رژیم غذایی) و پیامد‌های سلامتی بعدی نسبت به تحقیقات معمولی مطالعه شده یک غذا/مواد مغذی برتر است، زیرا به ایجاد اثرات هم افزایی بین چندین ماده مغذی کمک می‌کند. به عنوان مثال، رژیم‌‌های غذایی غربی، متشکل از مقادیر بالاتر شکر، چربی‌های اشباع شده، و غذا‌های فوق فرآوری شده در کنار مصرف کمتر فیبر و سبزیجات ، با افزایش خطر نشانگر‌های زیستی پیش التهابی و خطر آلرژیک در مقایسه با رژیم‌های سنتی غنی از غذا‌های کم فرآوری شده و میوه‌های بالاتر همراه است. تحقیقات اخیر نشان داده است که قرار گرفتن در معرض رژیم غذایی زیاد با ماکارونی، سیب زمینی، سبزیجات و برنج، در کنار مصرف کمتر نوشیدنی‌های شیرین و غلات تصفیه شده، برای کودکان مستعد ابتلا به خودایمنی بیماری سلیاک (CDA) مفید است. با این حال، این مطالعه شامل یک گروه کوچک بود، کوتاه‌مدت بود و هنوز با تحقیقات بعدی تأیید نشده است، که نیاز به تجزیه و تحلیل جامع از الگو‌های غذایی مسئول خطر CDA و آن‌‌هایی که ممکن است در برابر این بیماری مقاومت ایجاد کنند، دارد.

درباره مطالعه

در مطالعه حاضر، محققان با هدف بررسی ارتباط بین الگو‌های غذایی در اوایل کودکی (9 تا 24 ماهگی) که بر CDA و خطر بیماری سلیاک در کودکانی که از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به این شرایط هستند، تأثیر می‌گذارد. شرکت کنندگان از گروه عوامل محیطی تعیین کننده دیابت در جوانان (TEDY) در سراسر ایالات متحده، سوئد، آلمان و فنلاند ثبت نام کردند. TEDDY شامل 8676 کودک است که از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به دیابت نوع 1 هستند که از این تعداد 6677 نفر در مطالعه حاضر انتخاب شدند و بقیه به دلیل فقدان اطلاعات رژیم غذایی یا غربالگری بیماری سلیاک بالینی حذف شدند. از سوابق غذای سه روزه برای ارزیابی مصرف رژیم غذایی روزانه استفاده شد. این رکورد‌های ترکیبی در سن 9، 12، 18 و 24 ماهگی جمع‌آوری شدند و در طی تجزیه و تحلیل، تفکیک و به یکی از 27 گروه غذایی بر اساس پایگاه داده TEDDY از قبل موجود طبقه‌بندی شدند. در مجموع 22410 رکورد برای این مطالعه جمع آوری شد. روش اتصال رادیویی برای ارزیابی اتوآنتی بادی‌های ترانس گلوتامیناز بافتی (tTGAs) به عنوان نمایندهای برای شیوع بیماری سلیاک استفاده شد.غربالگری برای اولین بار در 24 ماهگی انجام شد و هر سه ماه بعد غربالگری بعدی انجام شد. در کودکانی که در 24 ماهگی از نظر CDA مثبت بودند، نمونه‌‌های خون معمولی که به عنوان بخشی از روش TEDDY جمع‌آوری شده بود، برای شناسایی اولین نمونه از مثبت بودن سرمی آنالیز شد  CDA . به صورت tTGA مثبت در ۲ نمونه متوالی با فاصله حداقل ۳ مولار تعریف شد. بیماری سلیاک به این صورت تعریف می‌شود که یا دارای بیوپسی روده کوچک با نمره ۲ یا در کودکانی که تحت بیوپسی روده‌ای قرار نگرفته‌اند، دارای میانگین غلظت tTGA ۱۰۰ U / L در ۲ نمونه متوالی باشد. تجزیه و تحلیل‌‌های آماری شامل استفاده از تجزیه و تحلیل مؤلفه‌‌های اصلی (PCA) برای ارزیابی الگو‌های غذایی کودکان در ماه‌‌های 9، 12، 18 و 24 بود. گروه‌‌های غذایی به عنوان پیش‌بینی‌کننده و الگو‌های غذایی به‌عنوان مؤلفه کدگذاری شدند، با تجزیه و تحلیل‌‌های اکتشافی تلاش برای حل پیش‌بینی‌کننده‌‌هایی که حداکثر را توضیح می‌دادند. تنوع در داده‌های مشاهده شده نمرات پایبندی فردی برای هر کودک محاسبه شد تا دریافت رژیم غذایی آن‌‌ها در رابطه با الگوی غذایی شناسایی شده آن‌‌ها برآورد شود. در نهایت، رگرسیون خطرات متناسب کاکس برای روشن کردن ارتباط بین رعایت رژیم غذایی (برای هر دوره سنی) و خطر  CDA  و بیماری سلیاک استفاده شد. مدل‌‌های رگرسیون برای عوامل خطر که قبلاً به عنوان مرتبط با CDA گزارش شده بودند تصحیح شدند. این تجزیه و تحلیل‌های ارتباطی فقط برای افرادی با اطلاعات کامل ژنتیکی، بالینی و رژیم غذایی انجام شد.

نتایج مطالعه

این مطالعه نشان داد که الگو‌های غذایی در طول 24 ماه اول زندگی کودک به طور قابل توجهی خطر ابتلا به CDA یا بیماری سلیاک را افزایش می‌دهد. ارتباط‌‌های مشخص‌ شده مستقل از مقدار مصرف گلوتن آن‌‌ها بود، و نشان می‌دهد که فاکتور‌های غذایی اضافی پس از شیر گرفتن ممکن است در CDA و بیماری سلیاک در کودکان نقش داشته باشند. الگوی رژیم غذایی چربی‌‌های گیاهی و شیر در سن نه ماهگی با کاهش خطر CDA، حتی پس از تعدیل مصرف کلی گلوتن همراه بود. کودکان ایالات متحده و فنلاند بیشترین پایبندی را به این الگوی غذایی نشان دادند. با کمال تعجب، چربی‌های گیاهی (در کنار مصرف گندم) در 18 و 24 ماهگی منجر به افزایش خطر CDA شد، اگرچه این ارتباط در 9 ماهگی ضعیف تر از آن بود. الگوی غذایی گوشت، برنج و غلات  GF کاهش خطر ابتلا به بیماری سلیاک را در سن 18 ماهگی نشان می‌دهد. مشابه نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل CDA، در 24 ماهگی، الگو‌های غذایی چربی‌‌های گیاهی و شیر ارتباط مثبت مستقیمی ‌با افزایش خطر بیماری سلیاک نشان داد. الگوی رژیم غذایی گندم و چربی‌های گیاهی در سن 24 ماهگی با افزایش خطر نتایج هر دو مطالعه مرتبط بود و مصرف گلوتن از این الگو این ارتباط را بیشتر کاهش داد. این مطابق با یک مطالعه در ایتالیا بود که در آن مطالعات غربی بیشتر مانند رژیم غذایی با مصرف بیشتر گندم و آب میوه و مصرف کم حبوبات و شیر در سال دوم زندگی در کودکانی که بعداً به بیماری سلیاک تشخیص داده شد، نشان داده شد. برخلاف مطالعات قبلی، پژوهش حاضر نتوانست این فرضیه را تأیید کند که رژیم غذایی و سبک زندگی غربی به طور قابل توجهی خطر ابتلا به بیماری سلیاک و CDA را افزایش می‌دهد، در حالی که رژیم‌‌های محتاطانه شامل جو، برنج، گوشت و سیب‌ زمینی بالا این ارتباط را کاهش می‌دهند. تحقیقات نشان داده است که دریافت فیبر بیشتر از مادر (نشان دهنده دریافت فرزندان) به ویژه از میوه‌ها باعث کاهش خطر بیماری سلیاک می‌شود.

نتیجه گیری

در مطالعه حاضر، محققان با هدف بررسی ارتباط بین الگو‌های غذایی در اوایل زندگی و خطر ابتلا به بیماری سلیاک یا CDA در یک گروه بزرگ (TEDDY) و درازمدت (24 ماه) تجزیه و تحلیل کردند. یافته‌‌های آن‌‌ها نشان می‌دهد که پایبندی به رژیم‌‌های غذایی خاص در طول دو سال اول زندگی می‌تواند به طور قابل‌توجهی خطر ابتلا به بیماری سلیاک/CDA را، مستقل از مصرف گلوتن، تغییر دهد. به طور قابل توجهی، گندم، آب میوه، چربی‌های گیاهی و گوشت‌های فرآوری شده با CDA بالاتر و خطر بیماری سلیاک مرتبط بودند. این ارتباط با مصرف کم شیر، جو، گوشت و حبوبات در سال دوم زندگی کودک تشدید شد. اگرچه مصرف گلوتن در تأثیرگذاری بر خطر بیماری سلیاک در اوایل دوران کودکی حیاتی است، عوامل رژیم غذایی غیرگلوتن نیز باید در نظر گرفته شود و تحقیقات بیشتری برای تعریف بیشتر این ارتباط در کودکان در معرض خطر ژنتیکی مورد نیاز است.

پایان مطلب./