تاریخ انتشار: یکشنبه 19 مرداد 1404
اولین کارآزمایی بالینی سلول درمانی برای بیماری‌های خودایمنی
یادداشت چند منبعی

  اولین کارآزمایی بالینی سلول درمانی برای بیماری‌های خودایمنی

محققان خبر دادند که درمان سلولی که برای سرطان توسعه یافته بود اکنون در بیماری‌های خودایمنی آزمایش می‌شود.
امتیاز: Article Rating

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، مرکز جامع سرطان سیلوستر، بخشی از دانشکده پزشکی میلر دانشگاه میامی، به همراه ۴۰ مرکز دیگر در آمریکا و اروپا، به عنوان یکی از مراکز شرکت‌کننده در یکی از اولین کارآزمایی‌های بالینی که درمان سلولی برای بیماری‌های خودایمنی را در آمریکا آزمایش می‌کند، همکاری می‌کند. اگرچه درمان سلولی که به نام درمان CAR T شناخته می‌شود، ابتدا برای بیماران مبتلا به لنفوم‌های سلول B توسعه یافت، پژوهشگران به سرعت دریافتند که ممکن است کاربردهایی فراتر از سرطان نیز داشته باشد. دیمین گرین، دکترای پزشکی و رئیس بخش پیوند سلول‌های بنیادی و عضو هیئت علمی دانشکده پزشکی سیلوستر، گفت: از نظر من، ما در نقطه تلاقی درمان سرطان و درمان سایر بیماری‌های جدی قرار داریم. در درمان سرطان و درمان‌های سلولی پیشرفت‌های بزرگی رخ داده است. اکنون در یکی از این لحظات هستیم که شاهد فواید بسیار چشمگیری هستیم. انتقال آنچه آموخته‌ایم به بیماران مبتلا به بیماری‌های خودایمنی، فرصتی عظیم برای کمک به بیماران دیگری است که با شرایط جدی و تهدیدکننده زندگی مواجه هستند.»

 

درباره مطالعه

درمان CAR T سلول‌های T با گیرنده آنتی‌ژن کیمریک CD19 برای بیماران مبتلا به بیماری‌های خودایمنی مختلف، به نظر می‌رسد عملی، ایمن و مؤثر باشد، طبق مطالعه‌ای که در شماره ۲۲ فوریه مجله نیوانگلند ژورنال آو مدیسین منتشر شده است. فابیان مولر، دکترای پزشکی، از دانشگاه فردریش الکساندر ارلانگن-نورنبرگ در آلمان و همکارانش، بیمارانی با بیماری‌های شدید لوپوس سیستمیک (SLE)، میوزیت التهابی ایدیوپاتیک، یا اسکلروز سیستمیک (به ترتیب ۸، ۳ و ۴ بیمار) را بررسی کردند که پس از آماده‌سازی با فلودارابین و سیکلوفسفامید، یک تزریق از سلول‌های CAR T CD19 دریافت کردند. اثربخشی درمان تا دو سال پس از تزریق سلول‌های CAR T ارزیابی شد و با استفاده از معیارهای بهبودی در لوپوس (DORIS)، پاسخ بالینی عمده انجمن روماتولوژی آمریکا-لیگ اروپایی علیه روماتیسم (ACR-EULAR) و امتیاز شاخص فعالیت گروه تحقیقات و کارآزمایی‌های اسکلرودرمی اروپا (EUSTAR) اندازه‌گیری گردید. پیگیری بیماران به مدت میانه ۱۵ ماه انجام شد. میانگین مدت زمان فقدان سلول‌های B، ۱۱۲ ± ۴۷ روز بود. پژوهشگران دریافتند که همه بیماران مبتلا به لوپوس به بهبودی DORIS دست یافتند، همه بیماران مبتلا به میوزیت التهابی ایدیوپاتیک پاسخ بالینی عمده ACR-EULAR داشتند و در همه بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک کاهش امتیاز شاخص فعالیت EUSTAR مشاهده شد. در همه بیماران، درمان‌های سرکوب‌کننده ایمنی کاملاً قطع شد. در ۱۰ بیمار، سندرم آزادسازی سایتوکاین درجه ۱ رخ داد.

ارتباط سلول B با بیماری درمان CAR T
اگرچه لنفوم و بیماری‌های خودایمنی بسیار متفاوت هستند، اما یک نکته مهم بین آن‌ها مشترک است: سلول‌های B. این سلول‌های ایمنی در بسیاری از انواع لنفوم‌ها به صورت بدخیم درمی‌آیند. سلول‌های B همچنین کارخانه‌های تولید آنتی‌بادی بدن ما هستند و به همین دلیل می‌توانند آنتی‌بادی‌هایی تولید کنند که به اشتباه به بافت‌های بدن خود بیمار در بیماری‌های خودایمنی حمله می‌کنند. پژوهشگران شروع به آزمایش درمان CAR T بر روی گروه‌های کوچکی از بیماران مبتلا به بیماری‌های خودایمنی مزمن کرده‌اند. نتایج حیرت‌آور است.

بازنشانی ایمنی

بعد از حذف سلول‌های B توسط درمان سلولی، سلول‌های B بیماران می‌توانند دوباره سالم بازگردند و هیچ اثری از آنتی‌بادی‌های خودی که علامت مشخصه بیماری‌های خودایمنی هستند، دیده نمی‌شود. پژوهشگران این پدیده را «بازنشانی ایمنی» می‌نامند. اگر این بازنشانی فراتر از این آزمایش‌های اولیه دوام بیاورد، می‌تواند به این معنا باشد که تنها یک تزریق درمان سلولی ممکن است بیماری‌های خودایمنی را درمان کند. همچنین به نظر می‌رسد سلول‌های B در بیماران خودایمنی بسیار سریع‌تر از بیماران سرطانی رشد می‌کنند.

یک کارآزمایی بالینی نوآورانه

درمان آزمایش‌شده در این کارآزمایی، درمان CAR T است که سلول‌های T را برای هدف قرار دادن پروتئینی به نام CD19 که روی سطح سلول‌های B قرار دارد، مهندسی ژنتیکی می‌کند. در درمان CAR T، پژوهشگران سلول‌های ایمنی خود بیمار را به گونه‌ای مهندسی می‌کنند که بتوانند سلول‌های بیماری‌زا در بدن را شناسایی و نابود کنند. در مورد لنفوم‌های سلول B، این درمان هر دو نوع سلول B سالم و بدخیم را از بین می‌برد. سلول‌های B سالم در نهایت بازمی‌گردند، و در بسیاری از موارد بدون بازگشت سرطان اولیه. این کارآزمایی بیماران مبتلا به: لوپوس، اسکلرودرمی یا اسکلروز سیستمیک، بیماری خودایمنی که با تشکیل بیش از حد اسکار و ضخیم شدن پوست شناخته می‌شوو پولی‌میوزیت، بیماری خودایمنی که باعث ضعف عضلانی می‌شود را جذب می‌کند.

نتایج کارآزمایی بالینی برای یک بیمار اسکلرودرمی

تیم سیلوستر اخیراً اولین بیمار را در این کارآزمایی در مرکز درمان کرده و به زودی یک بیمار اسکلرودرمی دیگر را درمان خواهد کرد. اولین تزریق سلول‌های CAR T برای یک بیمار خودایمنی، برای دکتر لازاروس لکاکیس، استاد بخش پیوند و درمان سلولی، یادآور روزی بود که تیمش اولین بیمار سرطانی را با این درمان سلولی تحت درمان قرار داد. هر دو بیمار اسکلرودرمی و لنفوم از عوارض عصبی سلول‌های T رنج بردند. پژوهشگران اکنون می‌دانند این عوارض رایج است و چگونه باید آن‌ها را درمان کرد. دکتر لکاکیس گفت: ده سال پیش نمی‌دانستیم دقیقاً با چه چیزی روبرو هستیم. حالا می‌دانیم چه باید کرد.» با درمان، بیمار اسکلرودرمی به سرعت از عوارض جانبی بهبود یافت و اخیراً از بیمارستان مرخص شد.

سلول درمانی بیماری‌های خودایمنی

این داستان نشان می‌دهد که چرا متخصصان سرطان مانند دکتر لکاکیس و کارکنان بسیار تخصصی بخش پیوند و درمان سلولی رهبری این تلاش را در بیماری‌های خودایمنی بر عهده دارند، به گفته دکتر گرین. این پزشکان سال‌ها تجربه درمان بیماران با درمان سلولی و نظارت بر عوارض جانبی آن را دارند. دکتر گرین گفت: کسانی که تخصص انجام این کار را دارند اینجا، در سیلوستر، هستند. ما می‌دانیم چگونه با عوارض و سمیت‌ها مقابله کنیم. می‌دانیم چگونه این داروها را مدیریت کنیم، و این کار می‌تواند بسیار پیچیده باشد.» سیلوستر همچنین به زودی به عنوان یک مرکز برای کارآزمایی دوم CAR T فقط برای بیماران لوپوس انتخاب خواهد شد. دکتر لکاکیس و همکارانش در حال مذاکره با متخصصان اعصاب دانشکده پزشکی میلر درباره آزمایش‌های درمان سلولی برای بیماری‌های عصبی خودایمنی مانند مولتیپل اسکلروزیس هستند.

تأثیر داوطلبان کارآزمایی فراتر از سرطان است

گسترش درمان سلولی به بیماری‌های فراتر از سرطان نه تنها نوآوری پژوهشگران و پزشکان را نشان می‌دهد، بلکه سخاوت بیماران سرطانی را نیز برجسته می‌کند، به گفته دکتر گرین. موفقیت درمان CAR T تا حد زیادی مدیون بیماران سرطانی است که در کارآزمایی‌های بالینی اولیه شرکت کردند، حتی زمانی که می‌دانستند درمان آزمایشی ممکن است برای آن‌ها موثر نباشد. دکتر گرین گفت: «وقتی به بیماران می‌گوییم "نمی‌دانیم این درمان برای شما جواب خواهد داد یا نه"، جواب رایج این است که "می‌دانم، ولی ممکن است به نفر بعدی کمک کند." اغلب این افراد منظورشان نفر بعدی با همان تشخیص من است، اما در واقع این کمک به جمعیت بسیار بزرگ‌تری است.»

پایان مطلب/.

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه
دسته‌بندی اخبار
دسته‌بندی اخبار
Skip Navigation Links.