به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیان، مطالعه‌ای جدید که در سال 2025 در نشریه Scientific Reports منتشر شده، نشان می‌دهد که ترکیب دو نشانگر پیش‌جراحی ساده، یعنی نسبت پلاکت به آلبومین (PAR) و شاخص پیش‌آگهی التهاب سرطان (CIPI)، می‌تواند به‌طور مؤثری پیش‌آگهی بقای بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ (CRC) را پیش‌بینی کند. این پژوهش، که توسط کوان وانگ و همکارانش انجام شده، داده‌های بالینی 434 بیمار از دو بیمارستان را به‌صورت گذشته‌نگر تحلیل کرده و نشان داده که مقادیر بالای CIPI و PAR با کاهش بقای کلی (OS) مرتبط هستند. با استفاده از تحلیل‌های آماری و مدل‌های نوموگرام، این مطالعه ابزار پیش‌بینی دقیقی ارائه کرده که می‌تواند به شخصی‌سازی استراتژی‌های درمانی و بهبود نتایج بیماران کمک کند. این یافته‌ها گامی مهم در جهت شناسایی نشانگرهای قابل دسترس برای مدیریت بهتر CRC است.

اهمیت نشانگرهای پیش‌جراحی در CRC
سرطان روده بزرگ سومین سرطان شایع و دومین عامل مرگ‌ومیر ناشی از سرطان در جهان است. با وجود پیشرفت در روش‌های جراحی، نرخ عود و متاستاز بالا همچنان چالش بزرگی برای بیماران است. التهاب مزمن و وضعیت تغذیه‌ای نقش کلیدی در پیشرفت سرطان دارند. نشانگرهایی مانند CIPI (محاسبه‌شده از CEA، نوتروفیل و لنفوسیت) و PAR (نسبت پلاکت به آلبومین) به دلیل سادگی و دسترسی آسان، ابزارهای بالقوه‌ای برای پیش‌بینی پیش‌آگهی هستند. این مطالعه برای اولین بار این دو نشانگر را ترکیب کرده تا دقت پیش‌بینی را افزایش دهد و به پزشکان در تصمیم‌گیری‌های بالینی کمک کند.

روش‌شناسی و یافته‌های کلیدی
این مطالعه داده‌های 289 بیمار از بیمارستان سرطان دانشگاه پزشکی سین‌جیانگ (گروه آموزشی) و 145 بیمار از بیمارستان خلق بورتالا را تحلیل کرد. با استفاده از تحلیل ROC، مقادیر برش بهینه 11.69 برای CIPI و 6.85 برای PAR تعیین شد. بیماران با CIPI و PAR بالا به‌طور مستقل با بقای کلی پایین‌تر مرتبط بودند (HR=5.69 برای CIPI و HR=2.63 برای PAR). مدل نوموگرام که شامل CIPI، PAR، سن، مرحله N و مرحله TNM بود، دقت بالایی در پیش‌بینی بقای 1، 3 و 5 ساله نشان داد (AUC به‌ترتیب 0.940، 0.879 و 0.847 در گروه آموزشی). اعتبارسنجی خارجی در گروه بورتالا نیز دقت مشابهی را تأیید کرد (AUC: 0.862، 0.827، 0.787).

ارتباط با ویژگی‌های بالینی
تحلیل‌های این مطالعه نشان داد که CIPI بالا با تهاجم عصبی، آمبولی عروقی سرطانی و سطوح بالای CA-199 مرتبط است، در حالی که PAR بالا با جنسیت، سن و سیگار کشیدن ارتباط داشت. هر دو نشانگر با مراحل پیشرفته N و TNM همبستگی معناداری داشتند، که نشان‌دهنده تأثیر آن‌ها بر شدت بیماری است. این یافته‌ها بر نقش التهاب و وضعیت تغذیه‌ای در پیشرفت CRC تأکید می‌کنند و نشان می‌دهند که این نشانگرها می‌توانند به‌عنوان شاخص‌های شدت بیماری استفاده شوند.

نقش التهاب و تغذیه در سرطان
التهاب مزمن در میکرومحیط تومور از طریق تحریک تکثیر سلولی، آنژیوژنز و متاستاز به پیشرفت سرطان کمک می‌کند. نشانگرهای التهابی مانند نوتروفیل‌ها و پلاکت‌ها می‌توانند با فعال‌سازی مسیرهای NF-kappaB و مهار p53، رفتار تهاجمی تومور را تقویت کنند. از سوی دیگر، آلبومین به‌عنوان شاخصی از وضعیت تغذیه‌ای، توانایی ایمنی بدن و بهبود پس از جراحی را منعکس می‌کند. کاهش آلبومین با ضعف سیستم ایمنی و افزایش عوارض پس از جراحی مرتبط است. ترکیب CIPI و PAR اطلاعات جامعی از وضعیت التهابی و تغذیه‌ای بیمار ارائه می‌دهد و امکان پیش‌بینی دقیق‌تر را فراهم می‌کند.

کاربردهای بالینی و عملی
مدل نوموگرام این مطالعه ابزار پیش‌بینی قابل اعتمادی ارائه می‌دهد که می‌تواند به پزشکان در شناسایی بیماران پرخطر و طراحی درمان‌های شخصی‌سازی‌شده کمک کند. این ابزار با استفاده از داده‌های آزمایشگاهی معمول، مانند شمارش خون و سطوح آلبومین، هزینه‌های تشخیصی را کاهش می‌دهد و در محیط‌های با منابع محدود قابل استفاده است. این مدل می‌تواند در انتخاب بیماران برای درمان‌های کمکی مانند شیمی‌درمانی یا ایمونوتراپی و همچنین آزمایش‌های بالینی مؤثر باشد. همچنین، استفاده از این نشانگرها در غربالگری اولیه می‌تواند به تشخیص زودهنگام بیماران پرخطر کمک کند.

محدودیت‌ها و جهت‌گیری‌های آینده
این مطالعه محدودیت‌هایی مانند حجم نمونه نسبتاً کوچک در گروه سنی زیر 45 سال و ماهیت گذشته‌نگر آن دارد. ناسازگاری در پیش‌بینی‌های مربوط به سن در مدل نوموگرام، احتمالاً به دلیل ویژگی‌های تهاجمی‌تر تومور در بیماران جوان‌تر، نیاز به بررسی بیشتر دارد. تحقیقات آینده باید بر اعتبارسنجی این نشانگرها در جمعیت‌های بزرگ‌تر و متنوع‌تر، به‌ویژه در گروه‌های نژادی مختلف، تمرکز کنند. ادغام این نشانگرها با فناوری‌های یادگیری ماشینی می‌تواند دقت پیش‌بینی را بهبود بخشد. بررسی نقش میکروبیوتا در میکرومحیط تومور و تأثیر آن بر پاسخ به درمان نیز می‌تواند دیدگاه‌های جدیدی ارائه دهد.

پتانسیل تحول در مراقبت‌های بهداشتی
ترکیب CIPI و PAR به‌عنوان یک ابزار پیش‌بینی‌کننده ساده، امکان استفاده گسترده در کلینیک‌های سراسر جهان را دارد. این روش با کاهش وابستگی به آزمایش‌های پیچیده و گران‌قیمت، دسترسی به ابزارهای تشخیصی را بهبود می‌بخشد. توسعه اپلیکیشن‌ها یا پلتفرم‌های مبتنی بر این مدل می‌تواند فرآیند غربالگری و مدیریت بیماران را ساده‌تر کند. همچنین، آموزش پزشکان برای استفاده از این ابزارها می‌تواند پذیرش آن را در سیستم‌های بهداشتی افزایش دهد.

نتیجه‌گیری: ابزاری نوین برای مدیریت CRC
ترکیب پیش‌بینی‌کننده‌های CIPI و PAR به‌عنوان یک ابزار ساده و قابل دسترس، پتانسیل بالایی برای بهبود پیش‌بینی بقای بیماران CRC دارد. این مطالعه نشان داد که مقادیر بالای این نشانگرها با پیش‌آگهی ضعیف‌تر مرتبط است و مدل نوموگرام ارائه‌شده دقت بالایی در پیش‌بینی بقای کلی دارد. با اعتبارسنجی داخلی و خارجی، این ابزار می‌تواند به پزشکان در تصمیم‌گیری‌های بالینی، کاهش عوارض و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند. ادامه تحقیقات برای رفع محدودیت‌ها، گسترش کاربرد این نشانگرها در درمان‌های شخصی‌سازی‌شده و ادغام با فناوری‌های نوین مانند هوش مصنوعی ضروری است. این پیشرفت می‌تواند به کاهش بار جهانی سرطان روده بزرگ و بهبود نتایج بیماران کمک کند.
پایان مطلب/.