به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیان، مطالعه‌ای که در نشریه Life در تاریخ اول سپتامبر 2025 منتشر شده، اثرات ترکیبی فتوبیومدولاسیون درمانی (PBMT) و ورزش مقاومتی را بر بهبود زخم و توانایی راه رفتن در بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی (DFU) و بیماری شریان محیطی (PAD) بررسی کرده است، این پژوهش به سرپرستی یو-جونگ چنگ از دانشگاه پزشکی چین در تایچونگ، تایوان، نشان می‌دهد که این ترکیب طی 4 هفته بهبود زخم و فاصله راه رفتن 6 دقیقه‌ای را افزایش داده و همبستگی مثبتی بین دمای پوست پس از PBMT و کاهش زخم ایجاد کرده است، این نوآوری می‌تواند نرخ قطع عضو (20% در عفونت‌های شدید DFU) را کاهش داده و کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشد، همچنین با هزینه‌های پایین‌تر نسبت به روش‌های تهاجمی، بار اقتصادی سیستم سلامت (میلیاردها دلار سالانه) را کم می‌کند و دسترسی به درمان را در مناطق کم‌منابع تسهیل می‌کند

.
اهمیت زخم‌های دیابتی و چالش‌ها
زخم‌های پای دیابتی (DFU) یکی از عوارض جدی دیابت هستند که با خطر بالای عفونت، قطع عضو، و مرگ همراه‌اند، شیوع جهانی آن 6.3% است و بیش از نیمی از موارد به عفونت منجر می‌شود، حدود 20% عفونت‌های شدید به قطع عضو می‌انجامد، بیماری شریان محیطی (PAD) که در 50% موارد DFU رخ می‌دهد، التیام زخم را به تأخیر انداخته و تحرک را کاهش می‌دهد، درمان‌های موجود مانند revascularization ناکافی‌اند و نیاز به مداخلات کمکی مؤثر احساس می‌شود، این مطالعه با ترکیب PBMT و ورزش، راهکاری نوین برای این چالش‌ها ارائه می‌دهد.

اصول فتوبیومدولاسیون و ورزش
PBMT با استفاده از لیزر کم‌توان (660 و 830 نانومتر) التهاب را کاهش داده، تشکیل بافت گرانولاسیون را افزایش می‌دهد، و تکثیر فیبروبلاست و کلاژن را تحریک می‌کند، ورزش مقاومتی با باندهای الاستیک یا وزنه‌های آزاد، قدرت عضلانی و توانایی راه رفتن را در بیماران دیابتی و PAD بهبود می‌بخشد، ترکیب این دو روش، اثرات تکمیلی روی گردش خون و ترمیم بافت دارد، که می‌تواند به مدیریت بهتر DFU کمک کند، این رویکرد غیرتهاجمی، پتانسیل کاهش وابستگی به جراحی را دارد.

روش‌شناسی و شرکت‌کنندگان
در این مطالعه پایلوت تصادفی، 11 بیمار با DFU و PAD به مدت 4 هفته تحت PBMT همراه با ورزش یا ورزش تنها قرار گرفتند، PBMT با چگالی توان 7.5 میلی‌وات بر سانتی‌متر مربع و دوز انرژی 4.5 ژول بر سانتی‌متر مربع اعمال شد، ورزش شامل تمرینات مقاومتی و عملکردی بود، نتایج با اندازه‌گیری زخم، دمای پوست، و فاصله راه رفتن 6 دقیقه‌ای (6MWT) ارزیابی شد، طراحی مطالعه با رعایت اصول هلسینکی و تأیید هیئت اخلاقی بیمارستان فنگ-یوان انجام شد.

نتایج: بهبود زخم و تحرک
تحلیل درون‌گروهی نشان داد که گروه PBMT+ورزش بهبود معنی‌داری در اندازه زخم (کاهش درصد زخم) و فاصله 6MWT (افزایش 30.67 متر) نسبت به پایه داشت، در حالی که گروه ورزش تنها تغییری نشان نداد، تفاوت بین‌گروهی معنی‌دار نبود، اما اثرگذاری بزرگ روی کاهش زخم و دمای پوست و متوسط روی 6MWT مشاهده شد، همبستگی قوی بین دمای پوست کف پا پس از PBMT و کاهش زخم (r=0.94، p=0.0167) تأیید شد، که نشان‌دهنده نقش گردش خون در التیام است.

بحث و تحلیل مکانیسم‌ها
بهبود زخم در گروه PBMT+ورزش به کاهش التهاب، تحریک آنژیوژنز، و بهبود میکروسیرکولاسیون (از طریق نیتریک اکسید) نسبت داده می‌شود، افزایش 6MWT به نظارت بیمارستان و چسبندگی بهتر به برنامه تمرینی مرتبط است، در حالی که گروه ورزش تنها به دلیل تمرین در خانه، پیشرفت کمتری داشت، این یافته‌ها PBMT را به عنوان مکملی ارزشمند برای ورزش در بیماران دیابتی PAD معرفی می‌کند، که می‌تواند تحرک و کیفیت زندگی را ارتقا دهد.

چالش‌ها و موانع فنی
چالش‌های اصلی شامل حجم نمونه کوچک (11 نفر)، عدم تفاوت معنی‌دار بین‌گروهی، و وابستگی به حضور در بیمارستان برای PBMT است، تغییرات فردی در پاسخ به درمان و ناهمگونی شدت PAD، نتایج را تحت تأثیر قرار می‌دهد، رفع این موانع نیازمند مطالعات بزرگ‌تر، پروتکل‌های خانگی PBMT، و استانداردسازی شدت ورزش است، که می‌تواند به پذیرش گسترده‌تر و کاهش نابرابری‌های درمانی منجر شود.

تأثیرات اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی
کاهش قطع عضو و زمان التیام با این روش، هزینه‌های درمانی (میلیاردها دلار سالانه) را کم می‌کند، ایجاد مشاغل در توان‌بخشی و تولید تجهیزات PBMT، اقتصاد سلامت را تقویت می‌کند، افزایش آگاهی عمومی از طریق آموزش، پذیرش را تسهیل می‌کند، این روش غیرتهاجمی با کاهش نیاز به جراحی، اثرات زیست‌محیطی را کم کرده و به پایداری جهانی کمک می‌کند، که در مناطق کم‌منابع اهمیت دارد.

نوآوری‌های آینده و سیاست‌گذاری
توسعه دستگاه‌های قابل‌حمل PBMT، ادغام هوش مصنوعی برای تنظیم دوز، و طراحی برنامه‌های ورزشی شخصی‌سازی‌شده، دسترسی و دقت را افزایش می‌دهد، سیاست‌گذاری مبتنی بر داده‌های این مطالعه می‌تواند پروتکل‌های توان‌بخشی را گسترش دهد، همکاری بین‌المللی بین محققان و صنعت، فناوری را به بازار می‌رساند، این تلاش‌ها به اکوسیستم درمانی یکپارچه منجر می‌شوند، که به سیاست‌های سلامت جهانی و کاهش معلولیت کمک می‌کند.

آموزش و توانمندسازی
برنامه‌های آموزشی برای کادر درمان و بیماران، استفاده از PBMT را تسهیل می‌کند، کارگاه‌های آنلاین آگاهی را در مناطق دوردست افزایش می‌دهند، همکاری با سازمان‌های غیرانتفاعی، دسترسی را بهبود می‌بخشد، این اقدامات به توانمندسازی جوامع، کاهش ترس از قطع عضو، و ترویج فرهنگ پیشگیری منجر می‌شوند، که به نسل جدید آموزش می‌دهد و به پایداری اجتماعی کمک می‌کند.

نقش در پزشکی شخصی‌سازی‌شده و آینده‌پژوهی
این روش با تنظیم دوز PBMT بر اساس پاسخ فردی، پتانسیل بالایی در پزشکی شخصی‌سازی‌شده دارد، تحقیقات آینده با ترکیب تصویربرداری حرارتی و ژنومیک، مکانیسم‌های دقیق‌تر را روشن می‌کند، توسعه ابزارهای خانگی، دسترسی را در مناطق محروم افزایش می‌دهد، این نوآوری‌ها به آینده‌ای با کاهش قطع عضو، بهبود تحرک، و عدالت در مراقبت منجر می‌شوند، که میراثی برای نسل‌های آینده خواهد بود.

نتیجه‌گیری و چشم‌انداز
این مطالعه نشان می‌دهد که ترکیب PBMT و ورزش مقاومتی می‌تواند التیام زخم و تحرک را در بیماران DFU و PAD بهبود دهد، با وجود محدودیت‌های نمونه، پتانسیل این روش برای کاهش عوارض و هزینه‌ها مشخص است، سرمایه‌گذاری در مطالعات بزرگ‌تر، بهینه‌سازی، و همکاری جهانی، پتانسیل آن را به واقعیت بالینی تبدیل می‌کند، این نوآوری می‌تواند به آینده‌ای با کیفیت زندگی بهتر، کاهش نابرابری‌ها، و سلامت پایدار منجر شود، که میراثی ارزشمند برای نسل‌های آینده خواهد بود، و به جامعه پزشکی انگیزه‌ای برای نوآوری ادامه‌دار ارائه می‌دهد.
پایان مطلب/.