به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، تقریباً در تمام تومورهای جامد  یعنی سرطان‌هایی با ساختار بافت جامد، تشخیص سلول‌های تومور در غدد لنفاوی به عنوان یک نشانگر تعیین‌کننده برای پیشرفت بیماری در نظر گرفته می‌شود. درگیری غدد لنفاوی تأثیر قابل توجهی در انتخاب درمان و شانس زنده ماندن بیماران دارد. به طور خاص، تومورهای جامد در سینه، روی پوست یا در دستگاه گوارش از سیستم لنفاوی به عنوان مسیر اصلی برای متاستاز دوردست، به عنوان مثال به ریه‌ها، کبد و استخوان‌ها استفاده می‌کنند. با این حال، غدد لنفاوی نیز نقش مهمی در سیستم ایمنی بدن دارند. آنها به عنوان محل ملاقات سلول‌های ایمنی مختلفی عمل می‌کنند که برای شناسایی و مبارزه با عوامل بیماری‌زا با یکدیگر همکاری می‌کنند.. محققان به‌تازگی موفق به انجام یک مطالعه گسترده و جامع شدند که شامل داده‌هایی از بیماران و مدل‌های موشی برای تولید و اثبات فرضیه‌ها بود. آنها با هم غدد لنفاوی مدل‌های موشی و بیماران مبتلا به سرطان سینه سه‌گانه منفی (TNBC) را بررسی کردند. این نوع تهاجمی از سرطان سینه است که حدود 10 تا 15 درصد از کل موارد سرطان سینه را تشکیل می‌دهد و اغلب زنان جوان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. درمان‌های استاندارد هدفمند مانند هورمون‌درمانی‌های مدرن به دلیل عدم وجود سه ویژگی کلیدی در اینجا گزینه مناسبی نیستند. سرطان سینه سه‌گانه منفی (TNBC) در مقایسه با سایر زیرگروه‌های سرطان سینه (BC) با خطرات بالاتر عود یا بیماری متاستاتیک و بقای 5 ساله ضعیف مشخص می‌شود. انسداد ایست بازرسی ایمنی نئوادجوانت (ICB) در ترکیب با شیمی‌درمانی در مراحل اولیه TNBC، پاسخ‌های کامل پاتولوژیک و بقای طولانی مدت بدون حادثه بیماران را افزایش می‌دهد. تحقیقات محققان بر روی غدد لنفاوی تخلیه‌کننده تومور نزدیک به سرطان سینه متمرکز بود. از آنجایی که این غدد اولین غدد لنفاوی هستند که مایع ترشح شده توسط تومور را فیلتر می‌کنند، به عنوان غدد لنفاوی نگهبان (SLN) نیز شناخته می‌شوند. محققان  نشان دادند تومور حتی قبل از استقرار در آنجا، محیط غدد لنفاوی تخلیه‌کننده را دستکاری می‌کند. این منجر به تغییر پاسخ ایمنی می‌شود که به نوبه خود باعث ایجاد متاستازهای دوردست می‌شود.. محققان سلول‌های شبکه فیبروبلاستیک (FRCs) را به عنوان بازیگران اصلی در برنامه‌ریزی مجدد غدد لنفاوی شناسایی کردند. این سلول‌ها چارچوب ساختاری غدد لنفاوی را تشکیل می‌دهند و از طریق سیتوکین‌های CCL2 و CCL7 سیگنال‌های ویژه‌ای را آزاد می‌کنند که مونوسیت‌ها را جذب می‌کنند. مونوسیت‌ها بزرگترین گلبول‌های سفید خون هستند و نقش کلیدی در سیستم ایمنی دارند. با این حال، این گروه تحقیقاتی مشاهده کرد که مونوسیت‌ها در غدد لنفاوی TNBC تخریب شده و فعالیت سلول‌های T را که معمولاً مسئول مبارزه با سلول‌های سرطانی هستند، مسدود می‌کنند.

جایگاه‌های متاستاتیک، پناهگاهی برای سلول‌های تومور

سرپرست این تیم تحقیقاتی افزود: با استفاده از جدیدترین روش‌ها، مانند رونویسی فضایی، توالی‌یابی RNA تک سلولی، پروتئومیکس و ایمونوفلورسانس، که ما به طور مستقل در آزمایشگاه ایجاد کردیم، توانستیم کشف کنیم که این مونوسیت‌های سرکوبگر به همراه FRCها و سلول‌های T در جایگاه‌های خاصی در غدد لنفاوی تجمع می‌یابند. اما چگونه FRCها از فرار سیستم ایمنی پشتیبانی می‌کنند و تشکیل این جایگاه‌های خطرناک پیش از متاستاز را تقویت می‌کنند؟ این تیم توانست نشان دهد که FRCها از طریق گیرنده Toll-like 4 (TLR4) فعال می‌شوند. به طور معمول، TLR4 یک حسگر روی سطح سلول‌های سیستم ایمنی است که به عنوان یک سیستم هشدار عمل می‌کند و خطرات را گزارش می‌دهد. با این حال، گاهی اوقات توسط تومورها برای کند کردن سیستم ایمنی مورد سوء استفاده قرار می‌گیرد.

متاستاز کمتر در ریه‌ها به دلیل مسدود کردن هدفمند TLR4

مطالعات محققان روی موش‌ها نشان داد که مهار هدفمند در ترکیب با ایمونوتراپی مدرن PD1 می‌تواند فعالیت سلول‌های T را بازیابی کند و متاستاز دوردست را در ریه‌ها به طور قابل توجهی کاهش دهد. این تیم با همکاری بخش زنان و زایمان توانست در نمونه‌های بیمار تأیید کند که همین فرآیند را می‌توان در بیماران TNBC انسانی نیز مشاهده کرد. این بدان معناست که درمان‌هایی که این محیط غدد لنفاوی را هدف قرار می‌دهند، می‌توانند پیش‌آگهی بیماران مبتلا به سرطان سینه تهاجمی را نیز بهبود بخشند.

PD-L1 روی مونوسیت‌ها در غدد لنفاوی به عنوان نشانگری برای ایمونوتراپی PD-1

در آغاز سال ۲۰۱۸، ایمونوتراپی، که معمولاً همراه با شیمی‌درمانی است، به درمان اصلی توصیه شده در دستورالعمل‌های بالینی برای بیماران مبتلا به تومورهای اولیه PD-L1 مثبت تبدیل شد. پیشینه: پروتئین سطحی PD-L1 (لیگاند مرگ برنامه‌ریزی‌شده که توسط تومور بیان می‌شود، به گیرنده PD-1 روی سلول‌های T متصل می‌شود و به آنها سیگنال می‌دهد که به تومور حمله نکنند. ایمونوتراپی با آنتی‌بادی‌ها این اتصال را مسدود می‌کند، به طوری که تومور استتار خود را از دست می‌دهد و سلول‌های T خود بدن می‌توانند بار دیگر دفاع طبیعی خود را توسعه دهند. با این حال، PD-L1 اغلب در غلظت‌های بالا روی مونوسیت‌ها در غدد لنفاوی پیش متاستاتیک نیز یافت می‌شود. بنابراین، ایمونوتراپی PD-1، که ترمز را آزاد کرده و سلول‌های T را دوباره فعال می‌کند، می‌تواند در مراحل اولیه سرطان پستان نیز مؤثر باشد، صرف نظر از تجزیه و تحلیل ایمونوهیستوشیمی کارسینوم پستان. به گفته ریدل، بیان PD-L1 روی سلول‌های غدد لنفاوی تخلیه کننده تومور می‌تواند به عنوان نشانگری برای ایمونوتراپی PD-1 بررسی شود. علاوه بر این، گروه تحقیقاتی در حال انجام تحقیقات بیشتر در مورد تجویز ایمونوتراپی - درمان سیستمیک در مقابل درمان موضعی - است. در مدل موش سرطان پستان، محققان قبلاً مشاهده کرده‌اند که ایمونوتراپی هنگام تجویز زیر جلدی، تا حد امکان نزدیک به غدد لنفاوی، کارآمدتر عمل می‌کند. انتخاب شیمی‌درمانی برای ترکیب با ایمونوتراپی نیز در دست بررسی است. گام دیگر، شناسایی گروه‌های بیمار است که بر اساس رویکرد خود از ایمونوتراپی بهبود یافته بهره‌مند می‌شوند. سرطان سینه سه‌گانه منفی با وجود درمان‌های مؤثر، به دلیل الگوهای متاستاز، همچنان یک بیماری بسیار تهاجمی است. این پروژه با هدف بلندمدت توسعه گزینه‌های درمانی نوآورانه برای جلوگیری یا کاهش گسترش تومور و آزمایش اثربخشی آنها مرتبط است. سیستم ایمنی همچنین در درمان روزمره سرطان اهمیت فزاینده‌ای پیدا می‌کند. سرپرست این مطالعه این را نه تنها هیجان‌انگیز، بلکه دلگرم‌کننده می‌داند که سیستم ایمنی در درمان سرطان و سایر بیماری‌ها اهمیت فزاینده‌ای پیدا می‌کند و آخرین یافته‌ها به موقع در توصیه‌های درمانی گنجانده می‌شوند. حتی اقدامات ساده‌ای مانند ورزش، تمرین، مدیریت استرس و رژیم غذایی سالم می‌تواند تأثیر مثبتی بر سیستم ایمنی و متاستاز داشته باشد.

پایان مطلب./