به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، پروتئین های Hey1  و Hey2 به عنوان ترمزی برای مهار تولید سلول مویی تا زمان صحیح عمل می کنند. بدون این پروتئین ها سلول های مویی سازماندهی خود را از دست می دهند و عملکردشان مختل می شود. حلزون ساختاری مارپیچ و مملو از مایه است که به وسیله غشایی منعطف مرزبندی شده و در زمان برخورد امواج صوتی به آن مرتعش می شود. این ارتعاش از میان مایع حلزونی عبور می کند و به وسیله سلول های مویی تخصص یافته احساس می شود.

طی تکوین، سلول های والدی درون حلزون به تدریج در یک توالی خاص به سلول های مویی تمایز می یابند که این تمایز از سلول ها در پایه حلزون شروع شده و به سمت راس پیش می رود.  مشخص شده است که پروتئین سیگنالینگ سونیک هج هاگ به وسیله سلول های عصبی مجاور با یک الگوی وابسته به زمان و مکان آزاد می شود. اما مکانیسم عمل سونیک هج هاگ نامشخص است. محققین تولید موش هایی کردند که سلول های گوش داخلی آن ها فاقد پروتئین های Hey1 و Hey2 بود. این پروتئین ها در سلول های والدی فعال هستند اما در سلول های مویی خاموش هستند. آن ها دریافتند که بدون این ژن ها، سلول ها بسیار زود هنگام تولید می شوند و الگوی آرایشی ان ها نیز غیر طبیعی است. ردیف سلول های مویی یا بسیار کم یا بسیار زیاد است و بیرون زدگی های شبه مویی آن ها اغلب بی شکل است و در جهتی اشتباه جهت گیری شده اند. از آن جایی که این موش ها این قدر زنده نمی مانند که شنوایی آن ها را تست کنیم اما مطالعات دیگری بوده است که نشان می دهد که موش هایی با الگوی سلول مویی به هم ریخته دارای مشکلات شنوایی شدیدی هستند. مطالعات بیشتر نقش سونیک هج هاگ را در تنظیم این دو پروتئین کلیدی نشان داد. پروتئین های Hey1 و Hey2 مانع از تبدیل سلول های والدی به سلول های مویی تا زمان لازم می شوند. سونیک هج هاگ این ترمزها را فعال می کند، سپس به تدریج فشار وارده روی آن ها را آزاد می کند تا حلزون تکوین یابد. اگر این ترمزها کارکردن را متوقف کنند، سلول های مویی بسیار زود هنگام تشکیل می شوند و در یک ردیف قرار نمی گیرند.

پایان مطلب/