به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، IGF-1 قبلا برای استفاده در بیماران مورد تایید قرار گرفته است  بنابراین آزمایشات کلینیکی این مولکول برای درمان بیماری های خود ایمنی سرعت خواهد گرفت.  طبق نتایج به دست آمده از به کارگیری IGF-1 در موش ها ، نرخ بقای حیوانات درمان نشده کم تر از 50 درصد است ولی درموش هایی که با IGF-1 درمان شده اند این رقم بیش از 80 درصد بوده است. در بیماری های خودایمنی گروهی از سلول ها به نام pro-inflammatory T-effector cell نسبت به سلول های خاصی از بدن حساس می شوند و آن ها را به عنوان بیگانه تلقی کرده و به آن ها حمله می کنند. اگر این سلول ها به سلول های تولید کننده انسولین در لوزالمعده حمله کنند دیابت ایجاد می شود و اگر به سلول های دربرگرفته شده با میلین درسیستم عصبی مرکزی حمله کنند شخص دچار MS خواهد شد. این گونه حمله ها به سلول های خودی به علت عدم انجام وظیفه نوعی از سلول های ایمنی به نام T-regulatory (T-reg) cell ها رخ م می دهند. این گونه سلول ها T-effector cell را کنترل می کنند و زمانی که به آن ها نیازی نیست باعث توقف فعالیتشان می شوند. محققان دریافته اند در موش هایی که شرایط بیماری های دیابت نوع یک و MS را دارند دریافت IGF-1  در صورت نیاز موجب تولید بیشتر T-reg cell درلوزالمعده و سیستم عصبی مرکزی می شود و بیماری سرکوب می شود. محققان به آزمایش IGF-1 بر روی  های موش و انسان پرداخته و دریافته اند که IGF-1 مستقیما برروی سلول های فوق اثر می گذارد. درمطالعه دیگری که قبلا نتایج آن منتشر شده بود مشخص شده بود که IGF-1 نوعی  بیماری به نام  allergic contact dermatitis را که به علت عمکرد ناصحیح سیستم ایمنی ایجاد می شود ، در موش ها  درمان می کند. در حال حاضر IGF-1 به عنوان داروی تایید شده ای است که بسیاری از آزمایشات را پشت سر گذاشته است بنابراین استفاده از آن در آزمایشات بالینی مربوط به بیماری های خود ایمنی  و التهابی می تواند  نسبت به داروها دیگر با سرعت  بیشتری انجام شود.
پایان مطلب/