به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، این یافته ها روی سلول هایی از مغز موش فوکوس کرده است که حرکات جانور را مدیریت می کنند. این نتایج جزئیات مهمی را به درک چگونگی عملکرد ژن های Hox در منطقه بندی شدن سلول ها در بدن و در مکان درست، اضافه می کند. ژن های Hox در کلاسترهای ویژه روی ژنوم جانوران سازماندهی شده اند و فقط یک زیرمجموعه از آن ها در یک سلول فعال هستند. حفظ حافظه دقیق از سلول های مادری به سلول های دختری برای فعال بودن یا غیر فعال بودن ژن های Hox برای تثبیت طرح بدنی طبیعی نقش اساسی دارد و نارسایی سیستم، بخش هایی از بدن را در جایگاه های آناتومیکی اشتباه تولید می کند. مطالعه قبلی نشان داده است که CTFC  همان طور که سلول ها تکثیر و تمایز می یابند به عنوان یک سد عایق برای جلوگیری از اشتباهات در سلول عمل می کند.

یافته های جدید دیدگاه های جدیدی را در مورد این که چگونه سلول ها به طور کامل این اطلاعات سازماندهی شده را همزمان با تکوین جنین منتقل می کنند و هم چنین این که چگونه ممکن است تکوین جنینی مسیر اشتباهی را در پی گیرد، ارائه می دهند. اطلاعات این مطالعه می تواند به ایجاد درمان هایی برای مشکلات تکوینی مرتبط با ژن های Hox و تنظیم کننده هایشان کمک کند. پروتئین CTCF که آن را پروتئین متصل شوند به DNA نیز می گویند، مناطقی از DNA را در ژنوم جانوران مارک می کند که موجب بخش بندی شدن و بسته بندی شدن DNA در سلول می شود. آن چه محققین کشف کرده اند این است که CTCF تضمین می کند که قطعه ای از ژنوم که بسته بندی شده ،فعال مانده با قطعات دیگر در ژنوم تداخل ایجاد نمی کند.

با استفاده از سلول های بنیادی جنینی موشی که نورون های حرکتی را به عنوان مدل تولید می کنند، محققین دریافتند که CTFC ژن های Hox را از فعالیت مضر باز می دارد. آن ها دریافته اند که فعالیت CTCF تقسیم بندی کردن ژن های Hox به قطعات مختلف است که به آن ها اجازه عملکرد مستقل را می دهد. محققین نشان داده اند که بدون اتصال CTFC، کلاسترهای Hox به درستی تا نمی خورند. به دلیل این که فعال سازی دقیق ژن های Hox برای سرنوشت سلولی ضروری است، این مطالعه می تواند در تکوین درمان هایی که از سلول های بنیادی جنینی استفاده می کنند، مفید باشد.

پایان مطلب/