به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، بیماری قلبی عروقی یکی از دلایل اصلی مرگ و میر را در دنیای کنونی تشکیل می دهند. طی حمله قلبی، سلول های عضلات قلبی آسیب می بینند و اغلب منجر به یک آسیب برگشت ناپذیر می شوند. یک درمان بالقوه برای این عارضه می تواند جایگزینی سلول های آسیب دیده با استفاده از کاردیومیوسیت های دارای عملکرد به وسیله سلول درمانی باشد که آسیب قلبی را معکوس یا محدود می کند. مطالعات اولیه روی موش های مدل برای این بیماری های قلبی عروقی که از سلول های بنیادی غیر قلبی مانند سلول های بنیادی مزانشیمی و سلول های بنیادی خون محیطی استفاده کرده اند، به دلیل نارسایی گرافت به بافت میزبان عمدتا موفقیت محدودی دارند. با این حال، با کشف جمعیت های کوچکی از سلول های بنیادی خاص بافت قلبی امیدواری ها افزایش یافت. در واقع محققین در این انستیتو می گویند که با استفاده از نسل جدید سلول درمانی با استفاه از سلول های پیش ساز قلبی، پزشکان قادر خواهند بود گامی به حل مشکلات موجود در راه درمان قلب های آسیب دیده نزدیک شوند. مطالعات پیشین نشان داده است که سلول های پیش ساز قلبی که مارکر سطحی Sca-1 را بیان می کنند می توانند به طور موثری به بافت قلبی طبیعی الحاق شوند و تولید کاردیومیوسیت می کنند. سلول هایی با ویژگی ها مشابه در بافت قلبی انسان نیز مشاهده شده است اما فقدان Sca-1 در سلول های معادل انسانی کاربرد بالینی از این سلول ها را مانع می شود. این محققین دریافتند که یک آنتی بادی منوکلونال به نام C19 قادر به تشخیص پروتئینی به نام GRP78 روی سطح سلول های پیش ساز قلبی انسانی هستند که با یک قند منحصربفرد آرایش شده است. این آنتی بادی می تواند برای جداسازی این سلول ها از سلول های بنیادی پرتوان و سلول های بنیادی قلبی جنینی که متحمل تمایز به سمت کاردیومیوسیت ها شده اند مورد استفاده قرار گیرد. محققین توانستند سلول های پیش ساز قلبی جداسازی شده را برای تولید سه نوع سلول قلبی کشت داده و القا کنند که  شامل کاردیومیوسیت ها، سلول های عضلانی صاف و سلول های اندوتلیالی است. این امر آن ها را به عنوان منبعی ایده آل برای سلول درمانی و ترمیم قلبی معرفی می کند. یافتن اطلاعات بیشتر در مورد سلول های پیش ساز قلبی انسانی و مکانیسم های تمایزی آن ها، راه را برای طراحی ابزارهای درمانی موثر هموار می کند.

پایان مطلب/