به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، یک جایگزین بهتر برای این سلول ها، می تواند سلول های عضلات قلبی انسان (کاردیومیوسیت ها) باشد. در مطالعه ای که در Stem Cell Reports به چاپ رسیده است، نویسندگان به مقایسه این مطلب پرداخته اند که چگونه کاردیومیوسیت های مشتق از سلول های بنیادی جنینی، پیش سازهای قلبی عروقی مشتق از سلول های بنیادی جنینی و سلول های مغز استخوان روی ترمیم بافت قلبی بعد از حمله قلبی در رت ها اثر می گذارند. آزمایشاتی که برای ارزیابی این سلول ها مورد استفاده قرار گرفت شامل تزریق این سلول های به دیواره قلب و اندازه گیری میزان انقباض بافت قلبی چهار هفته بعد از تزریق بود. نتایج نشان داد که هم کاردیومیوسیت ها و هم سلول های پیش ساز قدرت ترمیمی بیشتر از سلول های مغز استخوان نشان می دهند. و در مورد سلول های پیش ساز هم باید گفت که برخلاف توانایی تمایزی آن ها به انواع سلول های بیشتر، این پیش سازها بهبود معناداری را در عملکرد بافت قلبی موجب نمی شوند که بدین معنی است که سلول های عضلانی قلب که بالغ تر و بادوام تر هستند گزینه درمانی بهتری در مطالعات آینده هستند. این محققین در دانشگاه واشنگتن می گویند یافته مهم این مطالعه این است که هر دو جمعیت سلولی دیگر در بحث درمانی بهتر از سلول های مغز استخوان عمل می کنند و از طرف دیگر هیچ گونه خطر ایجاد تومور نیز وجود ندارد. این محققین می گویند که ما اخیرا توانسته ایم با موفقیت روش مشابهی را با استفاده از پیوند کاردیومیوسیت های مشتق از سلول های بنیادی در مورد میمون ها تست کنیم.  هدف بعدی در این مطالعه انجام مطالعات مشابه روی جانوران بزرگ تر برای نشان دادن بهبود عملکرد قلبی است.

پایان مطلب/