به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، دکتر کیدامبی و همکارانش از نوار یا فیلم پلیمری برای ایجاد کشت های سلولی استفاده کرده اند که دیگر نیازی به استفاده از پروتئین های چسبنده مورد نیاز در روش های دیگر ندارد. این نوآوری به محققین اجازه می دهد که راحت تر بتوانند مراحل مختلف پیشرفت تومور را شبیه سازی کنند و برهم کنش های سلول های بافت طبیعی و سرطانی را به طور دقیق تری کنترل کنند. در واقع مهندسین می خواهند با استفاده از یک سازماندهی فضایی مناسب از سلول ها، راه علمی را برای درک چگونگی رفتار آن ها پیدا کنند. در واقع فرایند سرطانی شدن و تشکیل تومور یک فرایند دینامیک است. برای نشان دادن این تطبیق پذیری پلت فرم، محققین سلول های سرطانی مشتق از بیماران که در دو مرحله از تکوین تومور با دو نوع سلول استرومایی در بافت پیوندی برهمکنش می کنند را مورد ارزیابی قرار دارند. آن ها افزایش اساسی را در پروتئین های مرتبط با تکوین و تکثیر تومورهای سرطانی مشاهده کردند. هم چنین آن ها افزایشی نیز در مولکول های میکروRNA مشاهده کردند که تصور می شود که ژن های مسئول توقف تکثیر سلولی را مختل می کند. بنابر گفته این محققین یافته های این مطالعه پیشنهاد می کند که این پلت فرم به طور موثر فعالیت سلولی که در نمونه های بافتی بیماران سرطانی در بالین مشاهده می شود را تقلید می کند. آن ها می گویند که با استفاده از این پلت فرم ما می توانیم ظرف مدت یکی دو روز دریابیم که آیا یک دارو می تواند عمل کند یا خیر. و در مقایسه با دوره های درمانی شش ماهه ای که پیش از این برای بدست آمدن نتایج استفاده از یک دارو باید منتظر می ماندیم می توانیم با استفاده از این پلت فرم ظرف مدت یکی دو هفته نتایج و اثر بخشی یک دارو را مورد‌ آنالیز قرار دهیم و از آن جایی که زمان بندی برای نجات بیماران سرطانی بسیار مهم است این دستاورد می تواند بسیار کمک کننده باشد. محققین از این پلت فرم استفاده کردند تا دریابند که چرا بیماران مبتلا به مراحل آخر سرطان سینه به داروی Herceptin مقاومت فیزیولوژیک نشان می دهند. آن ها دریافتند که فعال شدن آنزیم Src ممکن است عاملی برای شروع این مقاومت درمانی باشد و تئوری را ارائه دادند که زمانی که سلول های سرطان سینه ارتباط فیزیکی با یک نوع سلول بنیادی در بدن پیدا می کنند، خویش فعال شده و منجر به شروع مقاومت به Herceptin می شود. برای تست این فرضیه، آن ها سلول های سرطان سینه را در در مجاورت سلول های بنیادی و قبل از استفاده از Herceptin جمع کردند. آن ها دریافتند که دارو در محدود کردن آنزیم Src‌ ناتوان است و سلول های سرطانی به راحتی تولیدمثل و مهاجرت می کنند. اما زمانی که این سلول های سرطانی به تنهایی کشت داده شدند و یا با روش های دیگری با سلول های بنیادی کشت داده شده اند، اثرات برعکس بود. این یافته ها پیشنهاد می کند که سلول های بنیادی می توانند هدفی برای محققین باشند که به دنبال راه حلی برای این مقاومت درمانی هستند.

پایان مطلب/