به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، اگرچه هدف از استفاده از مواد شیمیایی فیلتر کننده UV کاهش مقدار اشعه فرابنفشی است که به پوست می رسد اما برخی از این فیلترها سریعا جذب پوست می شوند و می توان آن ها را در نمونه های خونی و ادراری تشخیص داد. در مطالعه ای که بوسیله محققین دانشگاه کپنهاگ صورت گرفته است، آن ها اثرات 29 مورد از 31 فیلتر UV‌به کار رفته در ضد آفتاب های آمریکایی و اروپایی را روی سلول های اسپرم انسانی گرفته شده از نمونه های تازه منی چند نفر اهدا کننده داوطلب مورد ارزیابی قرار دادند. هم چنین آن ها سیگنالینگ کلسیم که ناشی از تغییرات یون کلسیم در سلول اسپرم است را نیز مورد ارزیابی قرار دادند. ورود و خروج یون های کلسیم از طریق یون های کلسیمی به درون اسپرم نقش مهمی در عملکرد و حرکت های اسپرمی دارد. یکی از این کانال های کلسیمی مختص اسپرم، CatSper نام دارد که برای باروری مردان ضروری است. این کانال گیرنده اصلی اسپرم برای پروژسترون است که هورمون جذب کننده سلول های اسپرمی انسان است. اتصال پروژسترون به CatSper منجر به ورود موقت یون های کلسیمی به درون اسپرم می شود و چندین عملکرد اسپرمی که برای لقاح ضروری هستند را تنظیم می کند. اما محققین نشان داده اند که 13 مورد(45 درصد) از این فیلترهای UV، ورود یون کلسیم به اسپرم را القا می کنند و در نتیجه با عملکرد سلول اسپرمی طبیعی تداخل ایجاد می کنند. این اثر در دوزهای بسیار پایین این مواد(که حتی در نمونه های خون یا اسپرم) نیز قابل تشخیص نیست مشاهده می شود. نتایج نشان می دهد که 9 مورد از این 13 مورد، به طور مستقیم روی CatSper اثر می کننند و اثرات پروژسترون را شبیه سازی می کنند. با توجه به آن چه گفته شد به نظر می رسد که این مواد فیلتر کننده UV‌موجود در ضد آفتاب ها، مختل کننده های اندوکرینی هستند و می توانند عملکرد اسپرمی را مختل کنند و در نتیجه منجر به ناباروری شوند.

پایان مطلب/