به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، جفت انسانی بافتی متمایز از سایر بافت ها است. طی دوره 9 ماهه بازداری این اندام از سمت جنین رشد کرده و حیات جنین را حمایت می کند. محققین دانشگاه پنسیلوانیا می گویند این اندام باید سلول های بسیار تخصص یافته ایجاد کند و ساختارهایی را برای حمایت خود و جنین بسازد. در مطالعه ای جدید دکتر آنگوره آ و همکارانش یک RNAی غیر کد کننده طویل یا lncRNA را شناسایی کرده اند که در عملکردهای حیاتی جفت مشارکت می کند و نوزاد متولد نشده را از تهاجم پاتوژن ها حفاظت می کند. این lncRNAها، رونوشت های RNAیی بزرگ تر از 200 نوکلئوتید هستند که پروتئینی را کد نمی کنند. مطالعات نشان داده است که بسیاری از آن ها در تنظیم بیان ژن ها دخالت دارند اما قطعا این عملکرد به صورت طولانی مدت نیست.

در این مطالعه نیز محققین مراحل اولیه تشکیل جفت را مورد مطالعه قرار دادند تا دریابند که چگونهlncRNAها روی تکوین اثر می گذارند. آنالیزهای و غربالگری های RNA در مراحل مختلف تکوین اولیه انسانی نشان داد که lncRNAیی به نام lncRHOXF1 روی کروموزوم X‌قرار دارد که در سلول های تروفواکتودرمی در سطوح بالایی وجود دارد که جفت از آن بوجود می آید و به ندرت می توان آن را در سایر سلول های بوجود آورنده جنین مشاهده کرد. با استفاده از مدل آزمایشگاهی، آن ها دریافتند که سطح lncRNAها دو روز بعد از این که سلول های بنیادی جنینی شروع به تمایز کردند در بالاترین سطح قرار دارد و در این زمان است که این سلول ها شروع به بیان مارکرهایی می کنند که آن ها را از سلول های پیش ساز جفتی متمایز می سازد. به نظر می رسد که lncRHOXF1 نقش مهمی را در تکوین جفتی اولیه بازی می کند. بیش بیان این نوع RNA در سلول های بنیادی جنینی انسانی تمایز نیافته می تواند منجر به رشد آهسته تر سلول ها و متمایل کردن آن ها به تمایز شود. در این مطالعه  محققین سلول هایی که بیان lncRHOXF1 مختل شده بود و به ویروس Sendai الوده شده بودند را گرفتند. آن ها دریافتند ک سلول هایی که در آن ها lncRNA بلوک شده بود، RNAی ویروسی کمتری را بیان می کردند که نشان دهنده عفونت کمتر بود. به نظر می رسد که سطح lncRHOXF1 در سلول ها بعد از عفونت ویروسی افزایش می یابد.

پایان مطلب/