به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، ایجاد یک مدل جانوری بهینه که بتواند ارزیابی سریعی از برهمکنش بین استخوان و ایمپلنت های ارتوپدیک ارائه دهد هم برای مطالعات پیش درمانگاهی و هم برای تحقیقات تئوریک در طراحی زیست مواد ضروری است. در مقایسه با سایر مدل های جانوری، موش ها قابلیت بهتری برای استفاده از تکنیک های مدیفیکاسیونی تراریخته ای دارند و می توان از آن ها به عنوان ابزاری قوی در مطالعه مکانیسم های مولکولی و طراحی زیست مواد جدید برای طب بازساختی استفاده کرد.

در مطالعه ای جدید دکتر لو و همکارانش در دانشگاه هنگ کنک مدل موشی را ایجاد کرده اند که برای ارزیابی برهمکنش های استخوان و ایمپلنت در ریز محیط استخوانی که یک بار را تحمل می کند مناسب است و می تواند تا حدی اجازه مطالعه مکانیسم های مولکولی زیست مواد را با استفاده از تکنولوژی های تراریخته بدهد. مطالعه روی این مدل موشی نشان داده است که این مدل برهمکنش های سطح بافت-ایمپلنت همگون تری را در مقایسه با رت ها ارائه می کند. در واقع این مدل موشی برهمکنش استخوان-ایمپلنت می تواند کاندیدای بالقوه ای برای ارزیابی پاسخ بافتی اولیه در مجاورت سطح ایمپلنت در ریز محیط استخوانی ارائه دهد و جانوران ترانس ژن یا تراریخته را به عنوان یک ابزار ارزشمند در مطالعه زیست مواد معرفی کند.

پایان مطلب/