به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه ای جدید تیمی از محققین در بیمارستان عمومی ماساچوست(MGH) با استفاده از مدل موشی نشان داده اند که با استفاده از ماده مهار کننده مولرین(MIS) می تواند تکوین اولیه فولیکول های تخمدانی که در آن ها اووسیت ها بالغ می شوند را متوقف کرد، این روش می تواند مانع از آسیب ناشی شیمی درمانی به فولیکول های پریموردیال شود.  سال هاست که ماده مهار کننده مولرین به عنوان یک مهار کننده مراحل اولیه تکوین فولیکول شناخته می شود، اما بلوک کردن کامل این فرایند امری نامحتمل است و محققین شماری از کاربردهای دیگر را برای این هورمون برشمرده اند.

دکتر دیوید پپین می گوید: از آن جایی که بیشتر اطلاعاتی که ما در مورد تولید مثل زنان در دست داریم با فوکوس روی مراحل آخر بلوغ فولیکول بدست آمده است، درمان های موجود از جمله داروهای پیشگیری کننده از بارداری، همگی این فرایندها را هدف قرار می دهند. توانایی هدف قرار دادن مراحل اولیه تر و حفظ بالقوه شمار بیشتری از اووسیت ها به صورت خاموش که به آن ذخیره تخمدانی(Ovarian reserve) می گویند، نه تنها بارداری را طی شیمی درمانی حفظ می کند بلکه می تواند برای درمان های باروری مدرن نیز استفاده شود.

طی دوره جنینی، ماده مهار کننده مولرین بوسیله بیضه جنین های نر ترشح می شود تا مانع از بلوغ ساختارهایی شود که منجر به ایجاد اندام های تولید مثلی ماده می شوند. اما محققین بیمارستان عمومی ماساچوست مشاهده کرده اند که بیش بیان ماده مهارکننده مولرین در جانوران ماده، موجب مهار کامل بلوغ فولیکول ها می شود و آن ها را در یک مرحله غیرفعال اولیه نگه می دارد که منجر به ناباروری جانور می شود.

اثراتی که شیمی درمانی های ضد سرطانی به جای می گذارند معمولا روی سلول هایی مانند سلول های بنیادی و فولیکول هاست  که رشد سریعی دارند.اما به نظر می رسد که شیمی درمانی موجب تسریع فعال شدن فولیکول های پریموردیال نیز می شود که این موجب می شود که به جای این که از خزانه تخمدانی طی سال ها استفاده شود، ظرف مدت چند ماه از این فولیکول ها استفاده شود. این ایده که  سرکوب تخمدان می تواند باروری را در زنانی که متحمل شیمی درمانی می شوند حفظ کند، ایده جدیدی نیست اما توانای متوقف کردن فولیکول های پریموردیال طی شیمی درمانی پیش از این مطرح نشده بود. جلوگیری از بارداری های هورمونی کنونی در مراحل دیرتر، یعنی زمانی که فولیکول به متعهد به رشد یا از بین رفتن شده است، عمل می کنند و در نتیجه عملکرد منحصر بفرد ماده مهار کننده مولرین در حفظ فولیکول ها در مراحل اولیه می تواند تسهیلات جذاب جدیدی را برای حفظ باروری در زمان شیمی درمانی ارائه دهد.

در مجموعه از آزمایش ها روی موش های ماده، محققین نشان دادند که افزایش سطح ماده مهارکننده مولرین به صورت دو مرتبه تزریق در روز(به صورت پروتئین خالص) یا بوسیله ژن درمانی می تواند منجر به کاهش تدریجی اما معنادار تعداد فولیکول های در حال رشد شود و ظرف چند هفته تقریبا تمام فولیکول های در حال رشد از بین می روند اما سطح فولیکول های پریموردیال ثابت می ماند. موش هایی که سطح ماده مهارکننده مولرین در ان ها بوسیله ژن درمانی بالا رفته بود، رفته رفته باروری شان را از دست دادند و موش های با سطح بسیار بالای ماده مهار کننده مولرین، ظرف مدت شش هفته به طور کامل نابارور می شوند. در گام بعد محققین به بررسی کیفیت اووسیت های حفظ شده بوسیله تیمار ماده مهارکننده مولرین بعد از شیمی درمانی خواهند پرداخت.

پایان مطلب/