به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، نورون های جدید و سلول های پشتیبان آن ها موسوم به اولیگودندروسیت ها طی تکوین و در سرتاسر دوران بزرگسالی از سلول های بنیادی عصبی در ناحیه تحت بطنی بوجود می آیند. تغییرات رونویسی مربوط به تکوین هر نوع از این سلول ها در نوزادان موش در یک پایگاه داده عمومی قابل دسترس دسته بندی شده است. به طور مشابه، تغییرات رونویسی تولید شده بوسیله هزاران ماده شیمیایی مورد تایید برای استفاده بالینی نیز به همین صورت دسته بندی شده است. در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه های زوریخ، لیون و پورتموث  از این پایگاه های داده برای یافتن همپوشانی بین تغییرات رونویسی مربوط به تمایز سلولی و تیمار دارویی استفاده کرده اند به این امید که بتوانند به کمک آن ها درمان های مناسبی را برای بیماری های مخرب عصبی شناسایی کنند. در این راستا، آن ها تفاوت هایی را در مسیرهای پیام رسانی در میکرودومین های ناحیه تحت بطنی که نورون ها و اولیگودندروسیت ها از آن جا منشا می گیرند، شناسایی کرده اند و چندین تفاوت مهم بالقوه را بین میکرودومین های خاص نورون ها و میکرودومین های خاص اولیگودندروسیت ها شناسایی کردند و از این یافته ها برای شناسایی تغییرات مشابه در بیان ژن در پایگاه داده داروهای ریز مولکول استفاده کردند. در این بین آن ها دریافتند که ریزمولکولی به نام LY-294002، اولیگودندروسیت زایی طبیعی از سلول های بنیادی عصبی را در نوزادان موش تقویت می کند. در موش های بالغ، مولکول های متفاوتی به نام های AR-A014418‌ و CHIR99021 مانع از، از دست رفتن ظرفیت نورون زایی و تنوع رده ای ناحیه تحت بطنی بالغ می شوند. در نهایت این مولکول ها بازسازی الیگوندروسیت ها را افزایش می دهند و در مدل آسیب مغزی هیپوکسی پیش از تولد نیز تا حدی نورون زایی را تقویت می کنند. این نتایج ممکن است از چندین جهت ارزشمند باشد: ابتدا، با ارائه دیدگاه های جدید در مورد مکانیسم های تکوین و ترمیم عصبی می تواند منجر به استراتژی های درمانی جدید شود و دوم این که منجر به شناسایی چندین داروی جدید می شود که پیش از این پتانسیل درمانی آن ها مورد تایید قرار گرفته است اما پتانسیل درمانی آن ها برای ترمیم آسیب مغزی برای اولین بار مورد استفاده قرار می گیرد. به نظر می رسد که کنترل سرنوشت سلول های بنیادی عصبی می تواند یک استراتژی درمانی کلیدی در طب بازساختی باشد.

پایان مطلب/