به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، نوعی سرطان مثانه موسوم به سرطان مثانه غیر عضلانی تهاجمی در پوشش مثانه اتفاق می افتد و به بافت های عمقی تر نفوذ نمی کند. به عقیده محققین این ذرات نانودارو پتانسیل این را دارند که به حداقل سمیت به عنوان یک داروی شیمی درمانی به صورت درون سیاهرگی و یا از طریق کاتتر به درون مثانه منتقل شوند.

این محققین در جان هاپکینز نانوذره هایی را از مواد زیست سازگار مانند اسید پلی آسپارتیک تولید کرده و آن ها را با مولکول هایی از داروی شیمی درمانی سیس پلاتین تلفیق کرده اند. داروی سیس پلاتین در حال حاضر اولین خط درمانی برای سرطان مثانه انسانی است که از طریق پوشش داخلی اندام ها به بافت عضلانی زیرین تهاجم می کند.

در مطالعات صورت گرفته روی مدل رتی و موشی سرطان مثانه، محققین دریافتند که این نانوذره ها که با استفاده از یک کاتتر به طور مستقیم به مثانه منتقل شده اند، بدون این که به جریان خون نشت کنند، تکثیر سلول های سرطانی را کاهش می دهند. این موجب می شود که عوارض جانبی این نانوذره ها به حداقل برسد. این ذرات نانو-شیمیایی بیش از 20 برابر سایر داروهای موجود بازجذب می شوند و چهار ساعت بعد از تزریق، میزان بازجذب سیستمیک شان در مقایسه با داروهای موجود دو تا سه برابر کمتر است.

این مطالعه پیشرفت قابل توجهی را در انتقال درون بافتی داروهای مبتنی بر پلاتینیوم نشان می دهد و تصور می شود بتوان از آن برای درمان بیماران مبتلا به سرطان مثانه تهاجمی غیر عضلانی استفاده کرد.

پایان مطلب/